ابداع ایمپلنتی که نابودکننده تومور سرطان مغز است
یک ایمپلنت مغزی جدید که برای از بین بردن تومورهای مغزی طراحی شده است، از نور مادون قرمز برای فعال کردن نانوذرات موجود در دستگاه برای تولید گرما و از بین بردن جرم تومور کشنده استفاده می کند. ایمپلنت مغزی جدید این کار را در 15 جلسه درمانی 15 دقیقه ای انجام می دهد.

به گزارش شفاف، این نوآوری که توسط محققان دانشگاه استنفورد و به رهبری دکتر حامد آرامی بین پوست و جمجمه کاشته شد و دما را تا 5 درجه سانتیگراد افزایش داد که به گفته دانشمندان می تواند سلول های سرطانی را از بین ببرد. بدون آسیب رساندن به بافت مغزی اطراف کافی است.
روشی برای استفاده از گرما که به عنوان فوتوترمال درمانی شناخته می شود، در حال حاضر برای درمان تومورها استفاده می شود، اما تاکنون فقط در طی عمل جراحی مورد استفاده قرار گرفته است.
این ایمپلنتها روی موشهای مبتلا به تومور مغزی آزمایش شدهاند و موشهایی که با این فناوری درمان شدهاند تا سه برابر بیشتر از حیواناتی که ایمپلنت در مغزشان کاشته نشدهاند، دوام آوردند.
تیم تحقیقاتی بر روی گلیوبلاستوما، سرطان تهاجمی که هر ساله بیش از 100000 آمریکایی را می کشد و به جراحی باز جمجمه و سپس چندین دوره شیمی درمانی نیاز دارد، تمرکز کردند.
محققان ایمپلنتهای مغزی را با نانوذرات طلای ستارهای و آنتنهای کوچک تجهیز کردند تا سیگنالهای الکتریکی را به نور مادون قرمز تبدیل کنند که نانوذرات را برای تولید گرما فعال میکند و کل فرآیند را میتوان به صورت بیسیم و از راه دور انجام داد.
حامد آرامی، سرپرست این پژوهش گفت: نانوذرات به ما کمک میکنند فقط تومورها را هدف قرار دهیم، بنابراین عوارض جانبی آن در مقایسه با شیمیدرمانی و پرتودرمانی نسبتاً کمتر خواهد بود. قدرت و طول موج نور را نیز می توان برای هدف قرار دادن تومورهایی با اندازه ها و مکان های مختلف در مغز تنظیم کرد.
این تیم در بیانیه ای اعلام کرد که ساختار و دوز نانوذرات برای تولید مقدار مناسب گرما کالیبره شده است.
همانطور که گفته شد، موش های مبتلا به تومورهای مهاجم به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه ایمپلنت را دریافت کردند و گروه دیگر ایمپلنت را دریافت نکردند. هنگامی که نانوذرات فعال شدند، نه تنها موش ها آسیبی ندیدند، بلکه محققان دریافتند که نانوذرات در محل تومور باقی مانده و به بافت اطراف آسیبی نمی رساند.
موش های دارای ایمپلنت روزانه به مدت 15 دقیقه به مدت 15 روز تحت درمان قرار گرفتند و همه بدون نیاز به جراحی بهبود یافتند.
موش های تحت درمان با ایمپلنت به طور قابل توجهی بیشتر از موش های بدون ایمپلنت عمر کردند. آنها به طور متوسط دو یا سه برابر بیشتر عمر می کنند، اگرچه محققان هشدار می دهند که مقایسه میزان بقا در گونه هایی با طول عمر متفاوت با انسان دشوار است.
به گفته محققان، زمانی که این درمان جدید با شیمی درمانی ترکیب شد، موش ها عمر طولانی تری داشتند.
حامد آرامی گفت: بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما اغلب دو تا سه سال پس از تشخیص زنده نمی مانند، زیرا برداشتن تمام قسمت های تومور امکان پذیر نیست و تومور می تواند به دارو یا پرتودرمانی مقاوم شود. اکنون هدف ما ترکیب این روش با سایر درمان ها برای بهبود بقا است.
محققان تصور می کنند که وقتی دستگاه آنها برای بیماران انسانی آماده شد، می توان از آن برای مراقبت های خانگی بدون نیاز به چندین بار مراجعه به بیمارستان یا اختلال در زندگی عادی بیمار استفاده کرد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان