نحوه کالیبره کردن پرینتر سه بعدی

اگر ابعاد کار شما کوچک تا متوسط است و نمی خواهید هزینه زیادی بابت چاپگر سه بعدی بپردازید یا فضای کاری محدودی دارید؛ بهترین گزینه پرینترهای موسوم به دسکتاپ یا رومیزی است. پرینتر سه بعدی maler با وجود جای کمی که میگیرد، ابعاد ساخت قابل قبولی دارد؛
حتی اگر ابعاد شما کمی بزرگتر از سایز پرینتر باشد با برش در نرم افزار دستگاه به راحتی در چند تکه، قطعات خود را چاپ کنید.

 

1.تنظیم لایه اول

لایه اولیه مناسب

لایه اول مناسب امری حیاتی برای داشتن چاپ سه بعدی ایده‌آل است. اگر نازل بیش از حد به بد نزدیک باشد، لایه اول له شده و احتمالا از بین می‌رود و این به معنی لغو فرآیند چاپ سه بعدی است. در عین حال اگر بیش از حد از بد دور باشد، چاپ سه بعدی فاقد چسبندگی بوده و احتمالا خراب می‌شود.

می‌توانید با تنظیم آفست Z لایه اول را بهبود ببخشید. این تنظیمات اساسا به پرینتر سه بعدی شما می‌گوید که چگونه محور Z را از ایستگاه نهایی Z یا به عبارت دیگر از بد، دور کند.

به طور خلاصه هدف این است که اولین لایه کاملا به بد بچسبد. اگر می‌بینید که لایه اول خرد شده یا نازل در آن فرو می‌رود، باید آفست Z را ارفزایش دهید. از طرف دیگر اگر لایه اول از بد جدا می‌شود، می‌بایست آفست Z را کاهش دهید.

کالیبره کردن موتورهای استپر

مکعب کالیبراسیون

پرینترهای سه بعدی از موتورهای استپر استفاده می‌کنند که برای حرکت دادن محورها یا اکسترودر در فواصل مشخص، در استپ‌های کوچک می‌چرخند. به عنوان مثال اگر یک دور 100 استپ باشد، موتور باید 50 استپ بچرخد تا نیمی از آن را طی کند. این کار امکان کنترل دقیق چرخش‌ها را فراهم می‌کند.

در یک پرینتر سه بعدی کالیبره کردن موتورهای استپر شامل مشخص کردن روابط بین استپ‌ها و فواصل است. برای کالیبره کردن اکسترودر باید از اینکه پرینتر سه بعدی شما مقدار مواد مناسبی را اکسترود می‌کند، مطمئن شوید. برای انجام این کار باید چند به پرینتر سه بعدی ارسال کنید.

پرینتر سه بعدی رومیزی مالر قابلیت چاپ سه بعدی 350 میلیمتر برای محور Z و پهنای چاپ 300 میلیمتر برای محورهای X و Y را دارد.

مرحله اول: مقادیر را آماده کنید.

در این مرحله، تنظیمات پرینتر سه بعدی خود را با مقادیری که در واقع باید داشته باشد، مقایسه می‌کنیم. در صورت وجود مغایرت با انجام محاسبات لازم آن را اصلاح می‌کنیم.

1. ابتدا تمام تنظیمات پرینتر سه بعدی را با کد M503 به حالت اولیه برگردانید. قسمت خروجی باید به این شکل باشد: مراحل در هر قسمت: M92 X100.00 Y100.00 Z400.00 E140.00
2. به این مقادیر توجه کنید. سه مورد اول مربوط به تعداد استپ‌هایی است که موتورهای استپر برای یک میلی‌متر حرکت در جهت X، Yو Z طی می‌کنند. این موضوع در حال حاضر جای نگرانی ندارد اما به آن نیاز خواهیم داشت. در حال حاضر مقدار نهایی، یعنی تعداد استپ‌های موتور اکسترودر که در هر میلی‌متر اکسترود طی می‌کند، اهمیت دارد.  به این مقدار عدد A می‌گوییم.
3. سپس مقداری فیلامنت اضافه می‌کنیم و حدود 50 میلی‌متر بالای بالاترین نقطه اکسترودر را علامت می‎‌زنیم. عدد دقیق را با کولیس اندازه‌گیری کرده و بنویسید. به این مقدار عدد B می‌گوییم.
4. در مرحله بعد 10 میلی‌متر از فیلامنت را اکسترود کرده و فاصله بالاترین نقطه اکسترودر و علامتی که قرار دادید را دوباره اندازه‌گیری کنید. اگر این عدد را C بنامیم، B – C مقدار فیلامنت اکسترود شده می‌باشد.

محاسبات

اگر B – C، 100 میلی‌متر باشد، اکسترودر به درستی کالیبره شده است! در غیر این صورت باید تعداد استپ‌های اکسترودر در هر میلی‌متر را به روزرسانی کنیم.

 کالیبره کردن اکسترودر پرینتر سه بعدی

برای انجام کالیبراسیون باید مقادیر جدیدی را برای پرینتر سه بعدی تعریف کنید:

1. دستور M92 E[D] را راسال کنید. این دستور مقادیر جدید را به پرینتر سه بعدی می‌دهد اما آن‌ها را ذخیره نمی‌کند.
2. با فرستادن دستور M500 مقادیر جدید را ذخیره کنید.

اکنون اکسترودر می‌بایست به درستی کالیبره شده باشد.

مثال

فرض کنید قبل از انجام تست اکستروژن، فاصله بین نقطه مشخص شده و بالاترین نقطه اکسترودر 53.10 میلی‌متر و پس از انجام تست اکستروژن این فاصله 42.80 میلی‌متر می‌باشد. پس B – C = 10.30 mm.

اگر عدد اصلی تعداد استپ‌ها در هر میلی‌متر برای اکسترودر 140 بود، می‌بایست دستور M92 E135.92 را اسال کنیم چرا که 10*140/10.30=135.92.

نکته

در این مورد و بعد از آن، هنگامی که محورها را کالیبره می‌کنید، انتظار نداشته باشید که نتایج بی‌نقص باشند. بعد از تائید کالیبراسیون ممکن است تغییرات کوچکی ایجاد شود اما تا زمانی که مقادیر بسیار نزدیک به عددمورد نظر شما باشد (با اختلاف چند درصد) پرینتر سه بعدی به درستی کالیبره شده است.

 کالیبره کردن محورهای پرینتر سه بعدی

پس از کالیبراسیون اکسترودر، کالیبراسیون محورهای پرینتر نیز اهمیت دارد. کالیبراسیون محورها مشابه کالیبراسیون اکسترودر است اما مستلزم چاپ یک مدل می‌باشد.

لطفا به خاطر داشته باشید که کالیبراسیون اکسترودر همیشه باید قبل از محورها انجام شود زیرا مورد اول می‌تواند روی اندازه اجسام چاپ شده تاثیر بگذارد. از آنجا که کالیبراسیون محورها شامل اندازه‌گیری قطعات چاپ شده می‌باشد، باید مطمئن شوید که اکسترودر از قبل تنظیم شده است.

نحوه انجام

1. (B – C) با اندازه‌گیری شما
2. 10 با مقدار هدف اندازه‌گیری
3. A با مقدار M92 برای آن محور (یعنی مقادیری که پس از ارسال دستور M503 در مرحله 1 ذکر کردید)

سپس دستورات M92 مناسب را به پرینتر سه بعدی ارسال کنید و حرف E مناسب با محوری که باید تنظیم کنید را جایگزین کنید.

مثال

فرض کنید مکعب ما از هر طرف 20 میلی‌متر است اما اندازه‌گیری ما در جهت X، 20.30 میلی‌متر است. اگر مقدار M92 روی 100.00 تنظیم شده باشد با ارسال فرمان M92 X98.52 به پرینتر این مقدار را به روز می‌کنیم زیرا 20*100/20.30= 98.52.

نکته

همانند اکسترودر، اندازه‌گیری‌های متعدد و گرفتن میانگین بسیار کمک می‌کند. در این حالت نیاز به چاپ سه بعدی چند قطعه ندارید. شما به سادگی می‌توانید مکعب را در موقعیت‌های مختلف (در امتداد یک محور) اندازه‌گیری کنید.

3.تنظیم دقیق فیلامنت

اندازه‌گیری قطر فیلامنت

هر رول فیلامنت با رول دیگر متفاوت است. جنس پلاستیک تولیدکنندگان مختلف و حتی رنگ‌های مختلف یک ماده خواص متفاوتی دارند.

برای پیاده‌سازی بهترین چاپ‌های سه بعدی ممکن، باید فیلامنت را به دقت تنظیم کنید. معمولا فقط با استفاده از تنظیمات توصیه شده توسط سازنده فیلامنت می‌توانید بهترین چاپ‌های سه بعدی را داشته باشید.

با این حال برای دستیابی به بهترین نتایج هر بار که رول جدید فیلامنت را باز می‌کنید، مراحل زیر را انجام دهید.

مرحله اول: فیلامنت را اندازه‌گیری کنید.

قطر یک رول فیلامنت معمولا تا چند درصد با قطر نوشته شده توسط سازنده تفاوت دارد. تلرانس قطر معمولا روی قرقره چاپ شده است. بنابراین بهتر است از کولیس برای اندازه‌گیری قطر واقعی فیلامنت استفاده کنید:

1. قطر فیلامنت را در چند نقطه (حداقل سه) در طول قرقره اندازه‌گیری کنید.
2. میانگین اعداد به دست آماده را محاسبه کنید.
3. عدد میانگین را به عنوان قطر فیلامنت در اسلایسر ثبت کنید.

درست بدست آوردن این عدد بسیار مهم است چرا که کمک می‌کند تا مطمئن شوید که پرینتر سه بعدی مقدار فیلامنت مناسبی را اکسترود می‌کند.

مرحله دوم: دمای مناسب چاپ را پیدا کنید.

با چاپ “برج دما” می‌توانید دمای مناسب چاپ سه بعدی را پیدا کنید. گزینه‌های بسیاری به صورت آنلاین در دسترس است اما ایده اصلی در آن‌ها یکسان می‌باشد. تمام آن‌ها از بلوک‌هایی در ارتفاعات مختلف تشکیل می‌شوند که هرکدام باید در دمای مختلفی چاپ شوند. با تجزیه و تحلیل بلوک‌ها پس از چاپ، می‌توانید بهترین دما را برای چاپ سه بعدی تعیین کنید.

با این حال چاپ برج دما کمی کار می‌برد. اگر اسلایسر شما اجازه چاپ با دمای مختلف در ارتفاعات مختلف را نمی‌دهد، باید قبل از چاپ سه بعدی G-code را به صورت دستی ویرایش کنید. این امر نیاز به اضافه کردن G-code برای تنظیم دمای اکسترودر دارد. این دستورات با M104 شروع می‌شوند.

نحوه انجام

1. ابتدا ارتفاع هر بلوک را مشخص کنید. این عدد را H در نظر بگیرید؛ پس ارتفاع بلوک‌ها 0، H، 2H، 3H و از این قبیل می‌باشد.
2. سپس فایل G-code را در ویرایشگر دلخواه باز کنید. به دنبال دستوراتی باشید که نحوه حرکت پرینتر را توضیح می‌دهند و با G1 شروع می‌شوند. تعداد زیادی از این موارد را در فایل G-code پیدا می‌کنید.
3. اولین دستور G-code را از فرم G1 Z[H] بیابید. (همچنین ممکن است شامل حرکات X و Y باشد.)
4. قبل از این خط، خط M104 S[T] را وارد کنید؛ T دمای بلوک است که از ارتفاع H شروع می‌شود.
5. این کار را برای هر بلوک با دمای مناسب آن تکرار کنید.
6. پس از اتمام کار، فایل G-code به روز شده را چاپ کنید.

مثال

اگر ارتفاع بلوک‌ها 1 سانتی‌متر (10 میلی‌متر) است و درجه حرارت از 185 درجه تا 220 درجه با فواصل 5 درجه‌ای افزایش می‌یابد، باید اولین فرمان حاوی G1 Z10 را پیدا کنید. (اولین فرمانی که هات اند را تا 10 میلی‌متر بالا می‌آورد.) دقیقا قبل از این خط با اضافه کردن M104 S190 هات اند را روی 190 درجه سانتی‌گراد تنظیم کنید.

ما به علاقه منئان پرینترهای سه بعدی، را پیشنهاد می کنیم.

قدم‌های نهایی

پس از چاپ برج دما بررسی بلوک‌های مختلف به شما امکان تعیین بهترین دما را برای چاپ می‌دهد. به سادگی دمای مناسب را انتخاب کنید. این عدد را به عنوان دمای چاپ سه بعدی در اسلایسر تنظیم کنید؛ اکنون شما آماده کار هستید!