معرفی فیلم پرنده باز کوچک

فیلم «پرنده باز کوچک» اثری انسانی و لطیف از سینمای ایران به کارگردانی رهبر قنبری، روایتگر قصه ای عمیق از امید، معصومیت و اراده در دل محرومیت ها است. این فیلم که در سال ۱۳۸۰ ساخته شد، همچنان پس از سال ها به عنوان نگینی در سینمای کودک و نوجوان ایران می درخشد و با مضامینی چون عشق پاک کودکی، فقر و پایداری، هر تماشاگری را به سفری درونی دعوت می کند.

سینمای ایران همواره گنجینه ای از آثار ارزشمند را در خود جای داده که برخی از آن ها، با گذشت زمان، ارزش و اهمیت بیشتری پیدا می کنند. در این میان، فیلم «پرنده باز کوچک» به کارگردانی رهبر قنبری، یکی از آن دست آثاری است که با روایت ساده و در عین حال پرمغز خود، جایگاه ویژه ای در قلب تماشاگران یافته است. این فیلم، تنها یک داستان کودکانه نیست، بلکه آیینه ای تمام نما از زندگی، امید و تقلا برای رسیدن به آرزوهاست که در بستری از محرومیت و فقر روایت می شود. «پرنده باز کوچک» با پرداختن به عمق احساسات انسانی و نمایش صادقانه چالش های زندگی، توانسته پیوندی عمیق با مخاطبان خود برقرار کند و فراتر از یک اثر سینمایی، به تجربه ای ماندگار تبدیل شود.

شناسنامه فیلم: نگاهی اجمالی به جزئیات

فیلم «پرنده باز کوچک» اثری است که از دل جامعه و با نگاهی واقع گرایانه به دنیای کودکان و مشکلات آن ها شکل گرفته است. جزئیات فنی و اطلاعات مربوط به تولید این فیلم، خود گویای رویکرد سازندگان آن به خلق اثری با کیفیت و تأثیرگذار است.

عنوان	جزئیات
نام فیلم	پرنده باز کوچک
سال تولید	۱۳۸۰
کارگردان	رهبر قنبری
نویسنده	رهبر قنبری
ژانر	اجتماعی، کودک و نوجوان، درام
کشور سازنده	ایران
بازیگران اصلی	(اطلاعات دقیق و کامل بازیگران اصلی به دلیل عدم دسترسی به منبع مشخص، ذکر نمی گردد. اما بازیگران کودک نقش آفرینی های دلنشینی داشته اند.)

این اطلاعات پایه، چارچوبی را برای درک بهتر اثر فراهم می آورد و نشان می دهد که فیلم از چه ژانری پیروی می کند و چه کسانی در خلق آن نقش اصلی را داشته اند. رهبر قنبری، هم در مقام کارگردان و هم نویسنده، توانسته است دیدگاه و جهان بینی خود را به بهترین شکل در این اثر منعکس سازد.

خلاصه داستان: پرواز یک آرزو

داستان فیلم «پرنده باز کوچک» حول محور زندگی بهروز، پسربچه ای از خانواده ای فقیر می گردد که بار مسئولیت زندگی را زودتر از سن خود بر دوش می کشد. او به همراه مادر، مادربزرگ و خواهرش در شرایط دشواری زندگی می کند، در حالی که پدرش در زندان به سر می برد. این واقعیت تلخ، بهروز را وادار می کند تا برای کمک به تأمین معاش خانواده، وارد دنیای کار شود.

بهروز توسط یکی از دوستان پدرش به نام قادر، که یک پرنده فروش دوره گرد است، به کار گرفته می شود. وظیفه بهروز، پنهان شدن زیر چرخ دستی قادر و تقلید ماهرانه صدای انواع پرندگان است. این صداهای دلنشین، مشتریان را به سمت چرخ دستی می کشاند و به قادر کمک می کند تا پرندگان خود را بفروشد. بهروز با تقلید صدای پرندگان، نه تنها به قادر کمک می کند، بلکه بخشی از رؤیاهای خود را نیز در آن صداها جستجو می کند؛ رؤیای پرواز و رهایی از بند مشکلات.

در یکی از همین روزها، دختری هم سن و سال بهروز برای خرید پرنده می آید. او به طور اتفاقی متوجه حضور بهروز در زیر چرخ دستی می شود و این آشنایی، سرآغاز یک دوستی پاک و معصومانه میان دو کودک می شود. رفت و آمدها و ملاقات های پنهانی آن ها، جرقه ای از امید و شادی را در زندگی دشوار بهروز روشن می کند. او در کنار دختر، لحظاتی را تجربه می کند که فارغ از غم فقر و سختی های زندگی است.

اما این دوستی دلنشین دوامی نمی یابد، چرا که مادر بهروز، متوجه سختی و خطرات کار او در کنار قادر می شود و دیگر اجازه نمی دهد بهروز این کار را ادامه دهد. کمی بعد، بهروز درمی یابد که دختر به طور ناگهانی به آذربایجان، محل زندگی اصلی اش، بازگشته است. این خبر، بهروز را در ماتم و دلسردی فرو می برد. اما عشق و اراده کودکانه او، اجازه ی تسلیم شدن را نمی دهد. او تصمیم می گیرد تا هر طور شده، دختر را پیدا کند و بار دیگر او را ببیند.

این تصمیم، بهروز را وارد سفری پرماجرا و خطرناک می کند. او با اراده ای پولادین، راهی دیار آذربایجان می شود و با عبور از مرزها و تحمل مشقات فراوان، خود را به شهر محل زندگی دختر می رساند. در آنجا متوجه می شود که دختر به دلیل بیماری، در بستر است و حال خوشی ندارد. بهروز، با دیدن یار دیرینه اش در چنین وضعیتی، اندوهگین می شود، اما ناامید نمی گردد. او با تمام وجود، بار دیگر شروع به تقلید صدای پرندگان می کند؛ صداهایی که روزگاری برای کسب درآمد به کار می برد، اما این بار، برای نجات یک دوست و بازگرداندن امید.

صحنه اوج داستان، جایی است که صدای دلنشین و روح بخش پرندگان که از حنجره کوچک بهروز بیرون می آید، در فضای اتاق دختر بیمار طنین انداز می شود. این صداها، گویی معجزه ای را رقم می زنند. دختر بیمار، با شنیدن این صداهای آشنا و پر از مهر، به تدریج چشمانش را باز می کند و نشانه های بهبود در او ظاهر می شود. این لحظه، نمادی از قدرت عشق، امید و تأثیر شگرف هنر (تقلید صدای پرندگان) بر جسم و روح انسان است. داستان «پرنده باز کوچک»، با وجود سادگی ظاهری، عمق و پیامی قدرتمند را در خود نهفته دارد که از آن یک اثر فراموش نشدنی می سازد.

تحلیل شخصیت ها: آیینه تمام نمای معصومیت و اراده

شخصیت پردازی در فیلم «پرنده باز کوچک» به گونه ای است که هر یک از کاراکترها، نمادی از یک جنبه انسانی یا اجتماعی می شوند و روایت را عمیق تر و ملموس تر می کنند.

بهروز: نماد امید و پایداری

بهروز، شخصیت محوری داستان، فراتر از یک پسربچه معمولی است. او نمادی از امید بی پایان، اراده ای شکست ناپذیر و معصومیت از دست نرفته در دل محرومیت های اجتماعی است. زندگی فقیرانه، زندانی بودن پدر و مسئولیت های زودهنگام، هیچ کدام نمی تواند شعله امید را در وجود بهروز خاموش کند. او با تقلید صدای پرندگان، نه تنها برای گذران زندگی تلاش می کند، بلکه راهی برای پرواز خیالی و رهایی از قفس واقعیت های تلخ زندگی خود می یابد. سیر تحول بهروز در طول فیلم، از پسربچه ای که ناخواسته درگیر کار می شود تا قهرمانی کوچک که برای یافتن دوستش مرزها را پشت سر می گذارد، نشان از رشد و بلوغ زودهنگام او دارد. کنش های او، همواره با انگیزه عمیق عشق و وفاداری همراه است.

دختر: انگیزه و امید برای بهروز

دختر، اگرچه حضور فیزیکی کمتری در داستان دارد، اما نقش او در شکل گیری انگیزه های بهروز و پیشبرد داستان حیاتی است. او نمادی از معصومیت، زیبایی و هدف مندی برای بهروز است. دوستی پاک و ساده او با بهروز، جرقه ای از شادی را در زندگی سخت پسرک روشن می کند و نبود او، تبدیل به موتور محرکه اصلی سفر پرماجرای بهروز می شود. بیماری دختر، در نهایت، بهروز را به کمال هنری اش می رساند و قدرت شفابخش صدای او را آشکار می سازد.

مادر و دیگر شخصیت های فرعی: حمایت و واقعیت

مادر بهروز، نمادی از مهر مادری و تلاش برای حفظ فرزندانش در برابر سختی ها است. تصمیم او برای جلوگیری از کار خطرناک بهروز، نشان دهنده نگرانی و حمایت عمیق اوست. سایر شخصیت های فرعی، از جمله قادر پرنده فروش، نیز هر کدام گوشه ای از واقعیت های زندگی در جامعه را به تصویر می کشند. آن ها به نوعی، پشتیبان یا چالش گر راه بهروز هستند و به شکل گیری فضای داستانی و نمایش تقابل دنیای کودکان با دنیای پر از سختی های بزرگسالان کمک می کنند.

تقابل ها: دنیای کودکان و سختی های بزرگسالان

یکی از مهم ترین جنبه های شخصیت پردازی در این فیلم، نمایش تقابل ظریف دنیای پاک و معصوم کودکان با سختی ها و پیچیدگی های دنیای بزرگسالان و فقر است. بهروز و دختر، با وجود شرایط دشوار، توانسته اند معصومیت خود را حفظ کنند و به زیبایی ها دل ببندند. این تقابل، به فیلم عمق می بخشد و پیام های انسانی آن را برجسته تر می کند.

تم ها و پیام های اصلی فیلم: فراتر از مرزها

«پرنده باز کوچک» با لایه های پنهان و آشکار خود، مجموعه ای از تم ها و پیام های عمیق را به مخاطب ارائه می دهد که فراتر از یک داستان ساده کودکانه است. این فیلم به دقت به بررسی ابعاد مختلف وجود انسان و جامعه می پردازد.

عشق و دوستی کودکانه: پیوندی از جنس معصومیت

محور اصلی داستان، پیوند عمیق و پاکی است که میان بهروز و دختر شکل می گیرد. این عشق و دوستی، فارغ از هرگونه پیچیدگی و آلودگی های دنیای بزرگسالان، تجلی بخش معصومیت ناب کودکی است. فیلم نشان می دهد که چگونه این پیوند خالصانه، می تواند نیروی محرکه عظیمی برای غلبه بر مشکلات و پیمودن مسیرهای دشوار باشد. دوستی این دو کودک، نمادی از زیبایی های بی پایان دوران کودکی است که در آن، احساسات از هرگونه محاسبات منطقی یا مادی مبرا هستند.

فقر و محرومیت اجتماعی: آیینه ای از واقعیت

فیلم با واقع گرایی تمام، زندگی اقشار آسیب پذیر جامعه را به تصویر می کشد و تأثیرات ویرانگر فقر و محرومیت بر کودکان را به نمایش می گذارد. بهروز، نماینده ای از کودکانی است که به دلیل شرایط اقتصادی، مجبورند زودتر از موعد وارد دنیای کار شوند و از شادی های کودکانه خود فاصله بگیرند. این فیلم، مخاطب را به تأمل درباره این معضل اجتماعی و مسئولیت های انسانی در قبال این کودکان وامی دارد و تلخی های زندگی را با صداقت نشان می دهد.

امید و پایداری: نور در دل تاریکی

یکی از قوی ترین پیام های فیلم «پرنده باز کوچک»، درس امید و پایداری است. بهروز با وجود تمام مشکلات، از زندانی بودن پدر تا فقر و دوری از دوستش، هرگز دست از تلاش برنمی دارد. او با اراده ای کودکانه اما محکم، به دنبال آرزوهایش می رود و برای یافتن دختر، سختی های بسیاری را به جان می خرد. این پایداری، نشان می دهد که چگونه امید می تواند در تاریک ترین لحظات زندگی، راهگشا باشد و نیروی لازم برای ادامه مسیر را فراهم آورد.

مفهوم مرز و هویت: فراتر از خطوط جغرافیایی

سفر بهروز برای عبور از مرز جغرافیایی ایران به آذربایجان، فراتر از یک حرکت فیزیکی است. این سفر، نمادی از تلاش برای عبور از مرزهای ذهنی و عاطفی است. فیلم به شکلی ظریف، تفاوت میان مرزهای ساخته دست بشر و پیوندهای انسانی و عاطفی را به تصویر می کشد. در دنیای کودکان، مرزها معنای کمتری دارند و آنچه اهمیت پیدا می کند، ارتباط قلبی و انسانی است. «پرنده باز کوچک» به گونه ای روایت می شود که مرزهای جغرافیایی در برابر قدرت عشق و دوستی، رنگ می بازند.

قدرت هنر و صدا: شفابخشی از جنس طبیعت

یکی از تم های بسیار زیبا و تأثیرگذار فیلم، قدرت شگفت انگیز هنر و صدای پرندگان است. تقلید صدای پرندگان توسط بهروز، در ابتدا تنها ابزاری برای امرار معاش است، اما در نهایت، به وسیله ای برای شفابخشی و بازگرداندن امید به زندگی دختر بیمار تبدیل می شود. این صحنه، نمادی از قدرت شفابخش هنر و ارتباط عمیق انسان با طبیعت و صداهای آن است. فیلم به زیبایی نشان می دهد که چگونه یک صدای ساده، می تواند روحی تازه به کالبد خسته یک بیمار بدمد و از این رو، «پرنده باز کوچک» را می توان ادای احترامی به قدرت پنهان صدا و طبیعت دانست.

معصومیت و پاکی جهان کودکی: دیدگاهی تازه

این فیلم به طور مداوم بر معصومیت و پاکی جهان کودکی تأکید می کند. دیدگاه کودکان به مسائل زندگی، اغلب ساده تر، خالص تر و عمیق تر از بزرگسالان است. بهروز با تمام مشکلاتش، هرگز نگاه معصومانه خود به زندگی را از دست نمی دهد و این معصومیت، او را قادر می سازد تا کارهایی را انجام دهد که شاید بزرگسالان از انجام آن عاجز باشند. این فیلم، بزرگسالان را به بازنگری در دیدگاه های خود و یادآوری پاکی های دوران کودکی دعوت می کند.

«پرنده باز کوچک» تنها یک قصه نیست، بلکه زمزمه ای از امید است که از حنجره یک کودک فقیر برمی خیزد و مرزهای جغرافیایی و انسانی را درمی نوردد تا به قلب بیمار یک دوست برسد.

کارگردانی و جنبه های هنری: یک قاب دلنشین

رهبر قنبری در «پرنده باز کوچک»، نه تنها یک داستان گوی ماهر است، بلکه با نگاه هنرمندانه خود، ابعاد بصری و شنیداری فیلم را نیز به گونه ای ظریف و تأثیرگذار به کار گرفته است. کارگردانی او، نقش بسزایی در انتقال عمق پیام ها و ایجاد حس همراهی با شخصیت ها دارد.

سبک کارگردانی رهبر قنبری: واقع گرایی با چاشنی شاعرانگی

سبک کارگردانی رهبر قنبری در این فیلم، تلفیقی دلنشین از واقع گرایی و شاعرانگی است. او با پرهیز از اغراق و نمایش صریح صحنه های دلخراش، توانسته است تصویری واقعی و ملموس از زندگی فقیرانه بهروز ارائه دهد، در حالی که لایه ای از لطافت و امید همواره در پس زمینه داستان حضور دارد. قنبری با تمرکز بر جزئیات کوچک و رفتارهای انسانی، فضایی را خلق می کند که تماشاگر با آن ارتباط عمیقی برقرار کرده و از جنبه های انسانی داستان غافل نشود. رویکرد او، فیلم را از هرگونه تصنع دور کرده و به آن اصالتی خاص می بخشد.

فیلمبرداری: استفاده از مناظر طبیعی و فضاسازی

فیلمبرداری «پرنده باز کوچک» نقش مهمی در فضاسازی و انتقال حس و حال داستان دارد. استفاده از مناظر طبیعی، به ویژه مناطق مرزی، به فیلم ابعادی واقع گرایانه و در عین حال بصری می بخشد. قاب بندی ها اغلب به گونه ای است که وسعت محیط در کنار کوچکی و آسیب پذیری شخصیت ها، تضادی معناگرا ایجاد می کند. این نماها، نه تنها زیبایی های طبیعی را به تصویر می کشند، بلکه حس غربت، فاصله و تلاش بهروز برای عبور از موانع را نیز تقویت می کنند. رنگ ها و نورپردازی طبیعی، به افزایش حس واقع گرایی و پیوند عمیق تر با جهان شخصیت ها کمک می کند.

موسیقی متن و صداگذاری: اهمیت صدا در روایت

در فیلم «پرنده باز کوچک»، اهمیت صداگذاری و موسیقی متن فراتر از یک عنصر مکمل است؛ این عناصر، خود بخشی جدایی ناپذیر از روایت داستان هستند. تقلید صدای پرندگان توسط بهروز، نه تنها یک مهارت است، بلکه به مهم ترین ابزار ارتباطی، انگیزه و در نهایت، عامل شفابخش داستان تبدیل می شود. موسیقی متن نیز با ظرافت و حساسیتی خاص انتخاب شده تا احساسات شخصیت ها و فضای داستان را تقویت کند. صداهای طبیعت، به ویژه در سکانس های سفر بهروز، به فیلم حس عمق و اصالت می بخشد و بر تم «قدرت هنر و صدا» تأکید می کند.

فضاسازی: خلق اتمسفری از فقر، امید و زیبایی

قنبری در «پرنده باز کوچک» به خوبی توانسته اتمسفری منحصر به فرد ایجاد کند که ترکیبی از فقر و سختی های زندگی، امید بی پایان کودکان و زیبایی های پنهان در دل طبیعت است. این فضاسازی، از طریق جزئیات بصری، صداها و حتی سکوت ها، به مخاطب منتقل می شود. خانه کوچک و محقر بهروز، کوچه و خیابان های پرنده فروشان، و سپس مناظر وسیع و گاه خشن مناطق مرزی، هر یک در خلق این اتمسفر سهیم هستند. این ترکیب، باعث می شود که فیلم، با وجود تلخی هایش، هرگز به ورطه ناامیدی محض سقوط نکند و همواره کورسوی امیدی را برای تماشاگر روشن نگه دارد.

جوایز و افتخارات: نگینی بر تارک سینمای کودک

فیلم «پرنده باز کوچک» با پرداخت هنرمندانه و پیام های انسانی اش، توانسته است در جشنواره های مختلف مورد توجه قرار گیرد و افتخاراتی را کسب کند که بر ارزش هنری آن می افزاید. هرچند اطلاعات دقیق و کاملی از تمام جوایز فیلم در دسترس عموم نیست، اما حضور آن در جشنواره ها و تحسین منتقدان، گواه کیفیت بالای این اثر است. این فیلم به دلیل نگاه عمیق و لطیفش به دنیای کودکان و مشکلات اجتماعی، اغلب مورد تمجید قرار گرفته و به عنوان یک اثر درخشان در سینمای کودک و نوجوان ایران شناخته می شود.

اهمیت جوایز فیلم پرنده باز کوچک تنها در کسب نشان های افتخار نیست، بلکه در شناسایی بیشتر این اثر به عنوان یک سرمایه فرهنگی و هنری برای کشور است. این افتخارات، به فیلم کمک می کند تا به مخاطبان گسترده تری معرفی شود و پیام های ماندگار آن به گوش افراد بیشتری برسد.

نقدها و نظرات: بازتابی در جامعه سینمایی

فیلم «پرنده باز کوچک» از زمان اکران خود، بازتاب های مثبتی در میان منتقدان و مخاطبان سینمایی داشته است. بسیاری از منتقدان، این فیلم را به دلیل پرداخت صادقانه به دنیای کودکان و نمایش تأثیرگذار معضلات اجتماعی، ستوده اند. آن ها از کارگردانی رهبر قنبری به دلیل رویکرد واقع گرایانه و در عین حال شاعرانه اش تمجید کرده اند.

منتقدان اغلب بر قدرت داستان گویی فیلم و توانایی آن در برقراری ارتباط عمیق عاطفی با تماشاگر تأکید می کنند. نقد فیلم پرنده باز کوچک معمولاً به بازی های طبیعی و تأثیرگذار بازیگران کودک اشاره دارد که به اصالت و باورپذیری داستان کمک شایانی کرده است. همچنین، جنبه های فنی فیلم از جمله فیلمبرداری و صداگذاری نیز مورد توجه قرار گرفته اند که به فضاسازی مؤثر و انتقال بهتر پیام های فیلم کمک می کنند.

جایگاه «پرنده باز کوچک» در تاریخ سینمای کودک و نوجوان ایران، به عنوان یکی از آثار برجسته و ماندگار تثبیت شده است. این فیلم به دلیل ارائه روایتی انسانی و دغدغه مند، اغلب در کنار دیگر فیلم های شاخص این ژانر مورد بررسی قرار می گیرد. این اثر، نه تنها توانسته است مخاطبان کودک و نوجوان را جذب کند، بلکه بزرگسالان را نیز به تأمل در باب مسائل اجتماعی و انسانی وادار می سازد. «پرنده باز کوچک» در مقایسه با برخی آثار مشابه که تنها به سرگرمی سطحی می پردازند، عمق بیشتری دارد و پیام های خود را به شکلی لطیف و هنرمندانه منتقل می کند.

چرایی تماشای فیلم پرنده باز کوچک: دعوت به تجربه

تماشای فیلم «پرنده باز کوچک» بیش از یک سرگرمی ساده، تجربه ای عمیق و تأثیرگذار است که می تواند ابعاد تازه ای از زندگی و احساسات انسانی را برای مخاطب بگشاید. دلایل بسیاری وجود دارد که هر کسی، از کودک تا بزرگسال، باید این فیلم را تماشا کند:

1. داستان دلنشین و انسانی: روایت بهروز و سفر پرماجرایش، قلبی پاک و اراده ای مثال زدنی را به تصویر می کشد که می تواند هر تماشاگری را به خود جذب کند. این داستان، یادآور قدرت عشق و دوستی در مواجهه با سختی ها است.
2. پیام های عمیق انسانی: فیلم به شکلی ظریف، به موضوعاتی چون فقر، امید، پایداری، هویت و قدرت هنر می پردازد. این پیام ها، نه تنها برای کودکان جنبه آموزشی دارند، بلکه برای بزرگسالان نیز تلنگری است تا به ارزش های انسانی و اجتماعی عمیق تر بیندیشند.
3. کارگردانی قوی و هنرمندانه: رهبر قنبری با سبکی واقع گرایانه و شاعرانه، توانسته است جهانی ملموس و در عین حال پر از رؤیا را خلق کند. قاب بندی ها، فضاسازی و استفاده هوشمندانه از صدا و موسیقی، به زیبایی بصری و عمق معنایی فیلم می افزاید.
4. بازی های طبیعی کودکان: عملکرد بی تکلف و دلنشین بازیگران کودک، به خصوص نقش آفرینی بهروز، به باورپذیری داستان کمک شایانی کرده و حس همدلی عمیقی را در تماشاگر ایجاد می کند.
5. نگاهی به سینمای کودک و نوجوان ایران: «پرنده باز کوچک» یکی از بهترین فیلم های کودک ایرانی است که می تواند به عنوان نمونه ای درخشان از این ژانر، ارزش های سینمای ایران را به نمایش بگذارد.

این فیلم نه تنها برای کودکان الهام بخش است تا رؤیاهای خود را دنبال کنند و از مشکلات نهراسند، بلکه برای بزرگسالان نیز فرصتی است تا با نگاهی تازه به جهان معصومیت و امید بنگرند و از قدرت هنر در زندگی روزمره خود غافل نشوند. تماشای فیلم پرنده باز کوچک، یک دعوت به تجربه سینمایی متفاوت است که در آن، سادگی می تواند عمیق ترین مفاهیم را منتقل کند.

نتیجه گیری: زمزمه ای از امید که هرگز خاموش نمی شود

«پرنده باز کوچک» اثری فراتر از یک فیلم صرفاً کودکانه است؛ این اثر، یک تجربه سینمایی تمام عیار است که با ظرافت و صداقت به عمق جان مخاطب نفوذ می کند. ارزش های هنری، انسانی و پیام های ماندگار این فیلم، آن را به نگینی درخشان در سینمای ایران تبدیل کرده است. کارگردانی رهبر قنبری، با تلفیق واقع گرایی و شاعرانگی، توانسته است داستانی از فقر و محرومیت را به حماسه ای از امید و پایداری تبدیل کند.

پیوند پاک و معصومانه بهروز و دختر، مبارزه بی امان بهروز برای رسیدن به آرزوهایش و قدرت شگفت انگیز صدای پرندگان در شفابخشی، همگی لایه هایی از این اثر هنری هستند که به زیبایی در هم تنیده شده اند. «پرنده باز کوچک» به ما می آموزد که چگونه عشق و اراده کودکانه، می تواند مرزهای جغرافیایی و انسانی را درنوردد و در دل تاریک ترین لحظات، کورسوی امید را روشن نگاه دارد. فیلم پرنده باز کوچک اثری است که تماشای آن، تأثیری عمیق و لطیف بر روح می گذارد و زمزمه ای از امید را در قلب مخاطب بیدار می کند که هرگز خاموش نمی شود و تا ابد ماندگار خواهد بود.