آقایان خواننده! دقیقا روی صحنه چه می کنید؟
هر چندوقت یک بار ویدیویی عجیب از اجرای زنده خوانندگان موسیقی پاپ در فضای مجازی وایرال می شود؛ ویدیوهایی که اوضاع نه چندان درست موسیقی پاپ را به تصویر می کشند و نشان از ناتوانی برخی از خوانندگان در عرصه اجرا و جای خالی خلاقیت دارند.
به گزارش دکترنامه در سال های گذشته اجراهای صحنه ای پاپ هر بار به صورت متفاوتی خبرساز بوده اند گاه به علت پلی بک خوانندگان گاه به علت انجام حرکات عجیب و غریب و گاه حتی بخاطر پلی پک نوازندگان!
اما اخیرا گویا وضعیت تا حدی دستخوش تغییرات شده است؛ درحقیقت باتوجه به انتقادهایی که همواره بر نحوه اجرای خوانندگان و نوازندگان کنسرت های موسیقی پاپ وارد بود گویا این افراد تصمیم گرفته اند که به هر قیمتی که شده روی صحنه اجرای زنده داشته باشند حتی اگر این امر به معنای فالش و بد خواندن آنها باشد.
البته ممکن است که طی یک کنسرت بخش هایی هم باشد که کار خواننده خوب از آب در بیاید و لزوما کل کار خراب نشود اما مسئله اینجا است که در چنین مواقعی اگر قرار است ویدیویی از اجرای این خواننده یا نوازندگان در فضای مجازی منتشر شود قطعا آن ویدیو موجب آبروریزی آنها خواهد شد نه اینکه نمایانگر آن بخش هایی باشد که خواننده تا حدی کار خود را خوب پیش می برد.
نمونه این امر اجراهای اخیر افرادی همچون میثم ابراهیمی مجید رضوی علیرضا طلیسچی بهنام بانی و … است. ماجرا از این قرار است که طی چند وقت اخیر مدام ویدیوهای یکی از کنسرت های میثم ابراهیمی به صورت طنز در فضای مجازی منتشر می شد. در این ویدیوها این خواننده را می بینیم که در حال خواندن است ولی معلوم نیست که چه می خواند و حتی برخی بخشی از موزیک ویدیوی آهنگ را در کنار ویدیویی از اجرای زنده همان آهنگ در کنار هم قرار داده و به تمسخر اجرای خواننده پرداخته اند.
همچنین ویدیویی از اجرای کنسرت مجید رضوی هم اخیرا دست به دست می شود که دقیقا همین مشکل را دارد؛ چراکه اصلا مشخص نیست خواننده چه می خواند و حتی برخی از کاربران فضای مجازی حال این افراد را طبیعی ندانسته اند.
در ویدیوهای دیگری هم شاهد آکروبات بازی علیرضا طلیسچی و بهنام بانی روی صحنه هستیم که معلوم نیست به چه دلیل اما به یک باره تصمیم به پرش ها بلند روی صحنه می گیرند و با هر بار تکرار این امر می توانند تشویق مخاطب را داشته باشند.
البته که انجام حرکات موزون یا حتی پرش روی صحنه اجرای کنسرت در خارج از کشور هم امر غریبی نیست اما فضا کاملا متفاوت است. به این صورت که خواننده مثلا در یک کنسرت پر شور و هیجان در حال نمایش یک اجرای واقعی است و در این میان به علت فضای حاکم در کنسرت و برای برانگیختن هیجان بیشتر تماشاچیان اقدام به پرش از یک ارتفاع می کند و این گونه فضای کنسرت را مهیج تر می سازد.
درحقیقت این اقدامات بخشی از برنامه ریزی های تیم اجرایی برای کنسرت است نه اینکه خواننده به صورت فی البداهه اقدام به پرش کند!
نمونه این نوع اقدامات را می توان پرش معروف لیدی گاگا در سوپربال دانست که هنرمند از بالای استادیوم روی استیج فرود آمد حتی بندبازی های «پینک» روی صحنه یکی از این موارد است.
زمانی که مخاطب برای حضور در یک کنسرت هزینه می کند حق دارد که از یک محصول خوب بهره مند شود و شاهد مناظری جذاب باشد. درحقیقت مخاطب هزینه می کند تا به تماشای کنسرت خواننده محبوب خود بنشیند و از اجرای زنده او لذت ببرد و بدین ترتیب یک ساعت و نیم از هیاهوی جامعه بدور باشد.
با این وجود برگزاری کنسرت های این روزهای کشور به هر چیزی شباهت دارند جز کنسرت خواننده و تیمش گویا به علت نداشتن توانایی همه کار می کنند تا مخاطب را سرگرم کنند و حتی بیشتر مایه خنده آنها می شوند تا اجرای یک کنسرت درست و حسابی.
حال اگر این افراد استعداد بیشتری در خنداندن مخاطب دارند پس چرا به سمت طنز نرفته اند و پیشه خوانندگی را در پیش گرفته اند؟
این افراد با هزینه های گزاف و تبلیغات سنگین مخاطب را به سالن های کنسرت می کشانند و حتی حق افراد بااستعداد را پایمال می کنند چه بسا خوانندگان و گروه های مستقل خوب موسیقی هن کم نداریم که به علت نداشتن حامی مالی یا فعالیت نمی کنند و یا به صورت زیرزمینی کار می کنند.
تمامی این موارد اما یک سوال تکراری را به ذهن متبادر می کند آن هم اینکه سیستم مجوزدهی وزارت ارشاد دقیقا چه می کند؟ چگونه می شود که این افراد با این میزان از توانایی و استعداد سالن های کنسرت را تسخیر کرده اند با آن وضعیت ترانه ها به راحتی مجوز می گیرند و حمایت می شوند؟
البته که این امر بدین معنا نیست که وزارت فرهنگ مانع فعالیت این افراد شود اما حداقل می تواند مسیر را برای افراد مستعد هموارتر کند.
انتهای پیام