ثواب پیاده رفتن به کربلا

، گروه دین و اندیشه-علی کریمی: چندی است برخی به دلایلی نامعلوم و معلوم ، سعی خویش قرار داده اند که به هر طریق که ممکن است در اجتماع اعظم و اعلای حسینی در ایام اربعین امام حسین بن علی خدشه و ایراد نمایند ، من جمله این ایرادات ، برخی اشکال تراشی های علمی است که این کارها چه مستند و چه پشتوانه ای در دین دارد ؟!

مسعی در این مقال و مجال در پاسخ های قاطع و دقیق به این نوع اشکال تراشی ها است.

تور کربلا به دو صورت زمینی و هوایی برگزار می شود. تور هر کدام از این روش ها برای سفر به کربلا شرایط و ویژگی های خاص خود را داشته و همین تفاوت نیز باعث شده تا تورکربلا از تهران به هر دو صورت زمینی و هوایی برگزار شود.

تور هوایی کربلا نهال گشت از همه شهرهایی که پرواز مستقیم به نجف و بغداد دارند برگزار می شود. و شما می توانید با ثبت نام اولی در نهال گشت و مراجعه به نمایندگی نهال گشت در شهر خود، مدارک خود را تحویل و ثبت نام نهایی تور کاروان کربلا را انجام دهید.

نکته دیگری را هم قبل از آغاز کلام متذکر شویم که:

زیارت «ماشیا» در تمام سال مطلوب خداوند متعال است. لکن در حقیقت قضیه پیاده روی اربعین مانور و نمایش آمادگی مردم ولو در ظاهر برای ظهور حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء) است؛ و مسئله تنها زیارت قبر امام حسین (ع) نیست ، همان گونه که در عزاداری ها صرفا هدف اشک ریختن نیست. لذادر هردو مقوله هدف نهایی اقامه شعائر دین و احیای مذهب است واین مهم در پیاده روی اربعین و اشک ریختن بر مصائب آن امام همام متحقق است.

بنابراین: حقیقت همایش پیاده روی اربعین قدرت نمایی شیعه در عصر حاضر است. و حقا و انصافا در هیچ کجای عالم در طول تاریخ از اول خلقت حضرت آدم تا الآن، چنین همایشی که بیست و پنج میلیون نفر در آن شرکت کنند و از بینی یک نفر هم خون نیاید، وجود ندارد ! و ساخت این واقعه ی جهانی فقط از مذهبی تمام و کمال چون تشیع ساخته و پرداخته است، مذهبی که دشمن و دوست بر حقانیت اش معترف اند !

روایت اول

قدامه بن مالک از امام صادق(ع) نقل می کند که حضرت فرمود:

« مَنْ زَارَ الْحُسَینَ مُحْتَسباً لَا اَشراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا سُمْعَهً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ کمَا یمَضَّضُ الثَّوْبُ فِی الْمَاءِ فَلَا یبْقَی عَلَیهِ دَنَسٌ وَ یکتَبُ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ حَجَّهٌ وَ کلَّمَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَهٌ»(1) کسی که حسین(ع) را برای رضای خدا زیارت کند، نه برای خوش گذرانی و تفریح و نه به جهت کسب شهرت (و فخر فروشی)، گناهانش فرو می ریزد، همان طور که لباس در آب شسته شده (و پاک می شود) و در نتیجه، هیچ آلودگی بر او باقی نمی ماند و با هر گامی که بر زمین می گذارد، حجّی برایش نوشته می شود و با هر قدمی که برمی دارد، عمره ای برایش ثبت می گردد.

روایت دوم

از حسین بن ثُوَیْر نقل شده که امام صادق(ع) فرمود:

«یا حسین! انَّه مَنْ خَرَجَ مِن مَنزله یرید زیارۀ قبر الحسین(ع) اِنْ کانَ مَاشیاً کتِبَتْ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهٌ وَ مُحِی عَنْهُ سَیئَهٌ وَ اِنْ کانَ رَاکباً کتِبَتْ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهٌ وَ حُطَّ بهَا عَنْهُ سَیئَهٌ حَتَّی اِذَا صَارَ فِی الْحَیرِ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُفْلِحِینَ الْمُنْجِحِینَ حَتَّی اِذَا قَضَی مَنَاسکهُ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزین…»(2) ای حسین! به درستی که هر کسی از خانه اش به قصد زیارت قبر حسین بن علی خارج شود، اگر پیاده باشد، با هر قدمی، حسنه ای برایش نوشته شده و گناهی از او پاک می شود و اگر سواره باشد، با هر قدمی، حسنه ای برایش نوشته شده و به واسطه آن گام، گناهی از او کنار گذاشته می شود تا به درب حائر حسینی برسد که در این صورت خداوند نام او را از جمله رستگاران و نجات یافتگان ثبت می کند و زمانی که آداب زیارت و اعمالش را به پایان برساند، خداوند نام او را در زمره برندگان می نویسد….

روایت سوم

بشیر دَهّان می گوید: در پایان یک گفت وگوی طولانی که با امام صادق(ع) داشتم، ایشان به من فرمود:

«وَیحَک یا بَشیرُ اِنَّ الْمُوْمِنَ اِذَا اَتَاهُ عَارِفاً بحَقِّهِ وَ اغْتَسَلَ فِی الْفُرَاتِ کتِبَ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ حَجَّهٌ وَ عُمْرَهٌ مَبْرُورَاتٌ مُتَقَبَّلَاتٌ وَ غَزْوَهٌ مَعَ نَبی اَوْ اِمَامٍ عَادلٍ»(3)ای بشیر! به درستی که مومن زمانی که به زیارت حسین بن علی(ع) بیاید، در حالی که حقّش را بشناسد و (پیش از زیارت) در فرات غُسل نماید، به ازای هر قدمی، حج و عمره ای مقبول و یک جهاد در رکاب پیامبر یا امام عادل برایش نوشته می شود.

روایت چهارم

ابوصامت از امام صادق(ع) نقل می کند:

« مَنْ اَتَی الْحُسَینَ(ع) مَاشیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ اَلْفَ حَسَنَهٍ وَ مَحَا عَنْهُ اَلْفَ سَیئَهٍ وَ رَفَعَ لَهُ اَلْفَ دَرَجَهٍ فَاِذَا اَتَیتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَیک وَ امْش حَافِیاً وَ امْش مَشْی الْعَبْد الذَّلِیلِ فَاِذَا اَتَیتَ بَابَ الْحَیرِ فَکبِّرِ اللَّهَ اَرْبَعاً»(4) هر کسی پیاده به زیارت قبر حسین(ع) برود، خداوند برای هر قدمی هزار حسنه نوشته و هزار گناه از او پاک می کند و رتبه اش هزار درجه بالا می رود. پس هرگاه به فرات رسیدی، غسل کن و کفش هایت را درآور و پابرهنه راه برو؛ به مانند عبد ذلیل راه برو؛ پس وقتی به درب حَرَم رسیدی، چهار بار تکبیر بگو و کمی راه برو و دوباره چهار بار تکبیر بگو.

روایت پنجم

از حسین بن سعید نقل شده است که از امام صادق(ع) درباره زائر قبر حسین(ع) سوال شد. حضرت در پاسخ فرمود:

«فَقَالَ مَنِ اغْتَسَلَ فِی الْفُرَاتِ ثُمَّ مَشَی اِلَی قَبْرِ الْحُسَینِ(ع) کانَ لَهُ بکلِّ قَدَمٍ یرْفَعُهَا وَ یضَعُهَا حَجَّهٌ مُتَقَبَّلَهٌ بمَنَاسکهَا»(5) هر آن که در فرات غسل کند و سپس با پای پیاده به سوی مرقد حسین(ع) برود، به ازای هر قدمی که برمی دارد و بر زمین می گذارد، حجّی مقبول با تمام اعمال و مناسک برای او خواهد بود.

روایت ششم

از رُفاعه بن موسی نقل شده است که امام صادق(ع) فرمود:

«اِنَّ مَنْ خَرَجَ اِلَی قَبْرِ الْحُسَینِ(ع) عَارِفاً بحَقِّهِ وَ اغْتَسَلَ فِی الْفُرَاتِ وَ خَرَجَ مِنَ الْمَاءِ کانَ کمِثْلِ الَّذی خَرَجَ مِنَ الذُّنُوب فَاِذَا مَشَی اِلَی الْحَیرِ لَمْ یرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ یضَعْ اُخْرَی اِلَّا کتَبَ اللَّهُ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ»(6) به درستی کسی که (برای زیارت) به سوی مرقد حسین (بن علی)(ع) برود، در حالی که حقّش را می شناسد و (پیش از زیارت) در فُرات غسل کند و از آب خارج شود، مثل کسی است که از گناهانش خارج شود. پس هنگامی که به باب الحسین(ع) رسید، قدم از قدم برنمی دارد، مگر این که خداوند برایش ده حسنه می نویسد و ده گناهش پاک می گردد.

روایت هفتم

حسین بن ثُویر از امام صادق(ع) نقل می کند که حضرت فرمود:

«اِذَا اَتَیتَ اَبَا عَبْد اللَّهِ(ع) فَاغْتَسلْ عَلَی شَاطِئِ الْفُرَاتِ ثُمَّ الْبَسْ ثِیابَک الطَّاهِرَهَ ثُمَّ امْش حَافِیاً فَاِنَّک فِی حَرَمٍ مِنْ حَرَمِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ بالتَّکبیرِ وَ التَّهْلِیلِ»؛(7 )زمانی که به زیارت ابا عبدالله(ع) رفتی، پس غسل کن در نهر فرات و سپس لباس های پاک بپوش؛ آن گاه با پای برهنه راه برو؛ پس تو در حرمی از حرم خدا و حرم پیامبرش هستی و بر تو باد به تکبیر و گفتن لا اله الّا الله.

روایت هشتم

از علی صائغ نقل شده که امام صادق(ع) فرمود: ای علی! به زیارت حسین(ع) برو و آن را ترک مکن. علی صائغ می گوید: عرض کردم: چه ثواب و پاداشی برای زائرش دارد؟ امام فرمود:

«مَنْ اَتَاهُ مَاشیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَا عَنْهُ سَیئَهً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَهً فَاِذَا اَتَاهُ وَکلَ اللَّهُ بهِ مَلَکینِ یکتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِیهِ مِنْ خَیرٍ وَ لَا یکتُبَانِ مَا یخْرُجُ مِنْ فِیهِ مِنْ سَیئٍ وَ لَا غَیرِ ذَلِک فَاِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا یا وَلِی اللَّهِ مَغْفُورٌ لَک اَنْتَ مِنْ حِزْب اللَّهِ وَ حِزْب رَسُولِهِ وَ حِزْب اَهْلِ بَیت رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَی النَّارَ بعَینِک اَبَداً وَ لَا تَرَاک وَ لَا تَطْعَمُک اَبَدا»؛(8) کسی که به زیارت ایشان برود، خداوند به ازای هر قدمی، حسنه ای برایش می نویسد و از او گناهی را پاک می کند و یک درجه ارتقای رتبه پیدا می کند. پس وقتی به مرقد حسین(ع) رسید، خداوند دو فرشته را بر او مامور می کند تا هرچه از خیر و خوبی و صلاح از دهانش خارج می شود، برایش بنویسند و اگر چیزی خواست که به صلاحش نبود، برایش ثبت نکنند و هنگامی که از زیارت بازمی گردد، با او وداع کرده و می گویند: ای دوست خدا! بخشیده شدی؛ تو از حزب خدا و حزب پیامبرش و حزب اهل بیتش هستی. به خدا سوگند هرگز به چشم خودت آتش را نخواهی دید و آتش نیز تو را نمی بیند و نمی سوزاند.

در روایت دیگری دارد که امام صادق(ع) می فرماید: «اِذَا اَرَادَ الِانْصِرَافَ اَتَاهُ مَلَک فَقَالَ لَهُ اِنَّ رَسُولَ اللَّهِ یقْرِئُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک اسْتَاْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَک مَا مَضَی»؛(9)

این حدیث از دو راوی نقل شده است.(10)

روایت نهم

از سدیر صَیْرفی نقل شده که می گوید: در محضر باقرالعلوم(ع) نشسته بودیم که جوانی در مجلس از مرقد امام حسین(ع) یاد نمود؛ امام به او فرمود:

«مَا اَتَاهُ عَبْدٌ فَخَطَا خُطْوَهً اِلَّا کتِبَتْ لَهُ حَسَنَهٌ وَ حُطَّتْ عَنْهُ سَیئَه»؛(11) بنده ای به سوی این مرقد قدم برنمی دارد، مگر این که حسنه برایش نوشته شده و گناهی از او کنار گذاشته می شود.

روایت دهم

ابن مشکان از امام صادق(ع) نقل می کند که حضرت فرمود:

«مَنْ زَارَ الْحُسَینَ(ع) مِنْ شیعَتِنَا لَمْ یرْجِعْ حَتَّی یغْفَرَ لَهُ کلُّ ذَنْبٍ وَ یکتَبَ لَهُ بکلِّ خُطْوَهٍ خَطَاهَا وَ کلِّ یدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ اَلْفُ حَسَنَهٍ وَ مُحِی عَنْهُ اَلْفُ سَیئَهٍ وَ یرْفَعُ لَهُ اَلْفُ دَرَجَهٍ»؛12 هر که از شیعیان ما حسین(ع) را زیارت کند، بازنمی گردد، مگر این که همه گناهانش بخشیده می شود و به ازای هر قدمی که برمی دارد و هر دستی که به سوی آسمان توسط هرکسی بالا می رود، برایش هزار حسنه نوشته می شود و هزار گناهش پاک می شود و هزار درجه بالا می رود.

در پایان  دو نکته عرض می شود :

1-به این نکته اهل دقت و فهم توجه کنند که در روایت دوم  از روایات ده گانه مذکور وارد شده است که اگر زائر امام حسین سوار بر مرکبی هم بشود، هر قدمی که مرکب برمی دارد، برای زائر ثواب نوشته می شود، چه برسد به قدم خود زائر !

2-حتی اگر با اغماض از هرگونه بحث سندی در این ده روایت حکم به تضعیف تمام این روایات دهیم (که صحت مطالب اظهر من الشمس است) باز با تمسّک به قاعده ی مشهور و موثق در نزد موافقان این روایات و عمل پیاده روی زیارت اربعین حسینی ع ثابت بلکه به ثبوت رسیده است.

پی نوشت تحقیق :

1. محمدباقر مجلسی/بحار الانوار، ج 98، ص 19.

2. همان، ص 28./به همین مضمون:تهذیب الاحکام: ج 6 ص 43 ح 89، ثواب الاعمال: ص 116 ح 31، المزار للمفید: ص 30 ح 1

3. همان، ص 143.

4. همان./کامل الزیارات: ص 255 ح 381 و ص 392 ح 363

5. همان، ص 147.

6. همان.

7. همان، ص 152.

8. همان، ص 24./کامل الزیارات: ص 255 ح 383/مصحح : امینی ، عبدالحسین

9. همان، ص 28.

10. حسین بن ثُوَیر بن ابی فاخِته و حسین بن عبدالله.

11. بحارالانوار، ج 98، ص 25.

12. همان

هر کسی پیاده به زیارت قبر حسین(ع) برود، خداوند برای هر قدمی هزار حسنه نوشته و هزار گناه از او پاک می کند و رتبه اش هزار درجه بالا می رود. پس هرگاه به فرات رسیدی ، غسل کن و کفش هایت را درآور و پا برهنه راه برو؛ به مانند عبد ذلیل راه برو؛ پس وقتی به درب حَرَم رسیدی، چهار بار تکبیر بگو و کمی راه برو و دوباره چهار بار تکبیر بگو.

تاریخ آغار راهپیمایی اربعین حسینی به سال 61 هجری و تاریخ حادثه کربلا مربوط است. بنا به روایت علما و مورخین بیستم صفر سال 61 هجری قمری، چهلمین روز کشته شدن حسین بن علی (ع) روزی است که سر مقدس امام حسین (ع) در بازگشت اسرای کربلا به تاریخ بیستم صفر به جسد مطهر امام برگردانده شده و با پیکر ایشان دفن می شود. لذا از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران و مورخان شیعه و اهل سنت، مبنای تاریخی چنین بزرگداشتی، ورود اهل بیت(ع) به کربلا در اولین اربعین حسینی (سال 61 هجری) و دفن سرهای مطهر شهیدان به ویژه سر مقدس امام حسین (ع) در کنار پیکرهای مطهر آنها است.

بر مبنای منابع تاریخی جابر بن عبدالله، نخستین زائر کربلای معلی است که  در روز اربعین (به سال 61 هجری) از مدینه به سمت کربلا رهسپار شده است. اقدام تاریخی جابر بن عبدالله را رهبر معظم انقلاب اینگونه مورد توجه قرار داده اند:

«شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می کند و به کربلا می کشاند، این همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن های متمادی در دل من و شما هست».

اربعین، چهلمین روز شهادت امام حسین(علیه السلام) است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد. از آنجا که گرامیداشت خاطره شهید و احیاء اربعین وی، زنده نگهداشتن نام و یاد و راه اوست و زیارت، یکی از راه های یاد و احیاء خاطره است، زیارت امام حسین(علیه السلام) به ویژه در روز بیستم ماه صفر که اربعین آن حضرت است، فضیلت بسیار دارد .

امام حسن عسکری(علیه السلام) در حدیثی علامت های «مومن»را پنج چیز شمرده است: پنجاه و یک رکعت نماز، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و «بسم الله» را در نماز، آشکارا گفتن .

خواندن زیارت اربعین در این روز مستحب است که در کتب ادعیه آمده است و از طریق صفوان جمال از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است. زیارت دیگری را جابر بن عبدالله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت به عنوان زیارتنامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده است.

مورخان نوشته اند که جابر بن عبدالله انصاری به همراه عطیه عوفی، در اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین(علیه السلام) نائل آمدند. وی که آن هنگام نابینا شده بود، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گام های کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی (علیهماالسلام) آمد و با راهنمایی عطیه، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین! سپس گفت: «حبیب لا یجیب حبیبه …» آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهدا کرد و آنان را هم زیارت نمود.

کاروان هایی که عازم پیاده روی سه روزه از نجف تا کربلا هستند؛ پس از زیارت امیرالمومنین (علیه السلام) در نجف اشرف و پس از طی 80 کیلومتر، خود را به دیار دوست و سرزمین عشق و محبت، کربلا می رسانند. بیاییم تاملی کنیم که چرا زیارت حرم امام حسین(علیه السلام) آن هم با پای پیاده تا این اندازه با ارزش و با فضیلت است.

آیت الله مرعشی نجفی بیست بار پیاده به همراه تعدادی از طلاب که همه از مراجع و بزرگان شدند، به کربلا مشرف شد. سیدمحمدحسین طهرانی، سید احمد مستنبط، شیخ عباس قوچانی، شیخ حسن نجابت شیرازی و سید عبدالحسین دستغیب و شهید صدر اول و شهید صدر دوم در این پیاده روی شرکت می کردند.

شیخ مرتضی انصاری و میرزا حسین نوری، صاحب موسوعه حدیثی «مستدرک الوسائل» در عید قربان . سیدمهدی بحرالعلوم در دسته عزای «طوریج»  شیخ جعفر کاشف الغطاء در یکی از پیاده روی هایش به کربلا، به حضور حضرت ولی عصر(ع) شرفیاب شد و حضرت ایشان را به سینه خویش چسبانده و فرموده است: «خوش آمدی ای زنده کننده شریعت ما».

ثواب قدم های برداشته شده در راه زیارت امام حسین(ع)

ائمه هدی(علیهم السلام) بارها در روایات خود، پیاده روی به سمت حرم امام حسین(علیه السلام) را توصیه کرده اند و برای هر قدمش اجر و مغفرت ویژه ای در نظر گرفته اند.

عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرِ قَالَ قَالَ اَبُو عَبْد اللَّهِ علیه السلام: یَا حُسَیْنُ! مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزلِهِ یُرِیدُ زیَارَهَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص اِنْ کَانَ مَاشیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَی عَنْهُ سَیِّئَهً؛ حَتَّی اِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبینَ حَتَّی اِذَا قَضَی مَنَاسکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزینَ حَتَّی اِذَا اَرَادَ الِانْصِرَافَ اَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ: اِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِوُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ: اسْتَاْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَی .

از حسین بن ثویر روایت شده که امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

ای حسین! کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش بن علی(علیهماالسلام) باشد؛ اگر پیاده رود؛ خداوند منّان به هر قدمی که برمی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می فرماید؛ با رسیدن به حرم دوست، از رستگاران می شود تا زمانی که به حائر  برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالی او را از رستگاران قرار می دهد؛ با انجام اعمال زیارت، از فائزان می شود تا وقتی که مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب می فرماید؛ هنگام بازگشت ندا می رسد که بخشیده شدی تا زمانی که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشته ای نزد او آمده و می گوید: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به تو سلام می رساند و خطاب به تو می فرماید: از ابتدا عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته ات آمرزیده شد.

کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین بن علی(علیه السلام) باشد؛ اگر پیاده رود؛ خداوند منّان به هر قدمی که برمی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می فرماید

فائزان، همنشینان معصومین(علیهم السلام) هستند

در این روایت دانستیم که ابتدا امام حسین (علیه السلام) به مقام رستگاران و سپس به مقام فائزان می رسد. تفاوت این دو مقام در این است که فوز یا رستگاری عملی یک مرحله بالاتر از فلاح یا رستگاری اعتقادی است. اگر کسی فائز شد جایگاهش همنشینی و انس حقیقی با حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیهم السلام) در بالاترین رتبه بهشت است و کوتاه ترین راه فائز شدن، این است که محبت امام حسین در دل انسان بتابد.

بدنت را خرج امام حسین(علیه السلام) کن

وقتی انسان در مسیر کربلای اباعبدالله الحسین(علیه السلام) پاهایش خسته می شود و خستگی را عمیقاً با جسم خودش احساس می کند؛ ارتباط روحی اش هم با اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بیشتر می شود. به عبارت دیگر اگر شما بدن خود را در راه عشق به آقا امام حسین(علیه السلام) خرج نکنی به حد کمال نخواهد رسید.

پیاده روی اربعین کاری زینبی است

شاید با خود بگویی: از خانه هم می توانم به امام حسین (علیه السلام) سلام دهم. چرا باید سختی چند روز پیاده روی را به جان بخرم و مسیری طولانی را در گرما و سرما طی کنم تا کسی را زیارت کنم که همین لحظه هم در کنار من است؟

پس بشنو سخن زینب را که به یزید فرمود: «به خدا که نمی توانی یاد و خاطره ما را محو و نابود کنی.» اگر من از خانه ام سلام دهم و تو از خانه ات سلام دهی؛ دیری نمی پاید که داستان کربلا از یادها می رود.

اربعین  یک میعادگاه با عظمت است. این جا است که می شود پیام هایی از حقیقت اسلام ناب را به جهان داد. اگر نبودیم تا امام حسین(علیه السلام) را یاری کنیم؛ امّا با حضرت زینب(سلام الله علیها) می توانیم همراه شویم و پیام عاشورا را به همه عالم برسانیم.

پیاده روی اربعین، بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(علیه السلام) به همه عالم

محدث بزرگوار شیخ علی یزدی حائری (رحمه الله علیه) روایتی را نقل کرده و می گوید: «زمانی که قائم آل محمد ظهور کند، ما بین رکن و مقام می ایستد و پنج ندا می دهد و در آن پنج ندا پس از معرفی خود می فرمایند:

الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا: بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند الا یا اهل العالم ان جدی الحسین طرحوه عریانا: بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را عریان روی خاک افکندند.الا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا: آگاه باشید ای جهانیان که جد من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند.

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خود را به واسطه امام حسین(علیه السلام) به همه عالم معرفی می کنند؛ بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، امام حسین(علیه السلام) را شناخته باشند که وقتی امام زمان(صلوات الله علیه) فرمود: من پسر حسین فاطمه هستم؛ همه ایشان را بشناسند و پیاده روی اربعین، بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(علیه السلام) به همه عالم است.

غیر از عشق و محبت، که پای زائر را پیاده به مرقد حسین(علیه السلام) می کشاند و رنج سفر و خوف و خطر را به جان می خرد، زیارت سیدالشهدا علیه السلام با پای پیاده، ثواب بسیار دارد و مورد تاکید پیشوایان دین است.

امام صادق(علیه السلام) فرموده است: «من خرج من منزله یرید زیاره قبر الحسین بن علی(علیه السلام) ان کان ماشیا کتبت له بکل خطوه حسنه و محا عنه سیئه…» ؛ هر کس به قصد زیارت امام حسین(علیه السلام)، پیاده از خانه اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید.

10/23/2018 12:35:26 PM