حماسه ای دیگر از چین/ کشتزار میان نیروگاه یا نیروگاه میان کشتزار؟

تینا مزدکی_این منطقه در گذشته بی حاصل و لم یزرع بود. روستاییان معمولاً حداکثر ۲ هزار یوان به ازای هر «مو» (Mu: واحدی معادل تقریباً ۶۶۷ متر مربع) از کشت سیب زمینی درآمد کسب می کردند. اما شرایط به طور چشمگیری تغییر کرد. در سال ۲۰۱۶ نیروگاه برق خورشیدی مکمل کشاورزی مزهان (Mezhan) در استان گویژو به عنوان نخستین پروژه از این نوع راه اندازی شد.

این نیروگاه آزمایش هایی در زمینه ی کاشت محصولات مختلف از جمله گل همیشه بهار سیب زمینی گندم سیاه و علوفه در محل انجام داد. در سال ۲۰۲۳ روستای چاهه (Chahe) در بخش مزهان نیز از این الگو پیروی کرد و ۷۰۰ مو (معادل ۴۶.۷ هکتار) گندم سیاه بین پنل های خورشیدی کاشت که ارزشی معادل ۳۲۰ هزار یوان (۴۵ هزار دلار) تولید کرد.

«در گذشته این منطقه بی حاصل و خشک بود. روستاییان نهایتاً می توانستند تا ۲ هزار یوان به ازای هر مو از کشت سیب زمینی درآمد داشته باشند. اما حالا شرایط تغییر کرده است. آن ها اکنون هم از محل واگذاری زمین برای استفاده در تولید برق خورشیدی هزینه دریافت می کنند هم از کشت محصولات مختلف درآمد دارند و هم بابت کار در نیروگاه یا تعاونی ها مزد می گیرند.

به لطف مدل «تکمیل متقابل کشاورزی و انرژی خورشیدی» روستای چاهه توانسته ارزش اقتصادی زمین را افزایش دهد فرصت های شغلی ایجاد کند و درآمد جامعه ی محلی را بالا ببرد. این روش اجازه می دهد از یک قطعه زمین بهره های چندگانه حاصل شود و به طور مؤثری رشد تولیدات روستایی را افزایش دهد.

پروژه هایی از این دست نشان دهنده ی تأثیر انقلابی به کار گرفتن این روش ها در کشاورزی و مناطق روستایی هستند. نه تنها ردپای کربن کلی کاهش می یابد که گامی مثبت در راستای گذار جهانی به انرژی های تجدیدپذیر به شمار می رود بلکه نگرانی جهانی درباره ی کمبود غذا و اشتغال به ویژه در نواحی روستایی نیز پاسخ داده می شود و راهکارهایی عملی برای هر دو چالش ارائه می شود.

منبع: ecoportal

۲۲۷۳۲۳