خطرات زخم بستر در صورت عدم درمان به موقع آن

25 بهمن ماه

خواندن این مطلب 4 دقیقه طول خواهد کشید

زخم بستر یک مشکل رایج در افراد کم تحرک است. افراد مسن، معلولان و افراد مبتلا به دیابت و گردش خون ضعیف در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زخم بستر هستند.

درد بستر چیست؟

زخم بستر آسیب به پوست و بافت زیر جلدی است که معمولاً در اثر فشار طولانی مدت روی پوست ایجاد می شود. زخم بستر معمولا در نواحی استخوانی بدن شما ایجاد می شود، زیرا این نواحی عضله یا چربی زیادی برای جذب فشار ایجاد شده در اثر تماس طولانی مدت با یک سطح ندارند.

آسیب بافتی ناشی از زخم بستر می تواند به بدن سرایت کند و مشکلات جدی مانند عفونت سپتیک (عفونتی که از جریان خون شروع می شود و به سایر قسمت های بدن سرایت می کند) ایجاد کند.

مناطقی از بدن که معمولاً به پوست فشار وارد می کنند و باعث آسیب می شوند عبارتند از:

ستون فقرات، باسن یا ران

آرنج، مچ پا یا پاشنه پا

کمر به سر

اگر پوست شکسته و زخمی شود، هر گونه فشاری که به آن ناحیه وارد شود، زخم را بدتر می کند. به عنوان مثال، مناطق چرب به دلیل عدم حمایت و جذب فشار در زیر پوست، کمتر مستعد ابتلا به زخم بستر هستند. با این حال، این ناحیه نیز به دلیل داشتن اعصاب بیشتر در معرض خطر است.

مشکلات زخم بستر

هر گونه مشکل در زخم فشاری می تواند منجر به بستری طولانی مدت در بیمارستان، درد شدید مداوم و کیفیت پایین زندگی شود. بدون درمان مناسب، ناحیه آسیب دیده آسیب شدید پوستی را متحمل می شود و بافت مرده باعث ایجاد زخم های باز می شود. علاوه بر این، افراد مسن و بیمار، دیابتی ها و افرادی که مشکلات حرکتی دارند بیشتر در معرض ابتلا به زخم فشاری هستند.

در مراحل پیشرفته، زخم های فشاری با ساییدگی، پارگی و فشار بدتر می شوند. در صورت عدم درمان، بیماران به راحتی دچار شرایطی مانند موارد زیر می شوند:

سلولیت شدید (عفونت بافت عمیق)

استئومیلیت (عفونت استخوان)

گانگاریا، سپسیس (عفونت خون)

نکروز (فاسئیت نکروزان، باکتری های گوشتخوار)

سلولیت

عفونت ناشی از زخم بستر به راحتی می تواند به لایه زیرین پوست برسد و باعث ایجاد سلولیت شود. به غیر از قرمزی و درد شدید، تورم شدید نیز ممکن است روی پوست بیمار ایجاد شود.

بدون استفاده مناسب از آنتی بیوتیک ها، بیماران ممکن است به عفونت های کشنده ای مبتلا شوند که به راحتی به مفاصل، استخوان ها و جریان خون می رسد. اگر سلولیت در ساکروم یا کمر ایجاد شود، عفونت به راحتی می تواند وارد ستون فقرات و نخاع شود و در نهایت به مغز برسد.

استئومیلیت

عفونت استخوان ها (استئومیلیت) و مفاصل (آرتریت سپتیک) می تواند باعث آسیب شدید به استخوان ها، بافت ها و غضروف بیمار شود. تنها درمان موثر استفاده از دوزهای بالای آنتی بیوتیک ها یا برداشتن استخوان یا مفصل از طریق جراحی است.

آریا

گانگرن یک عفونت کشنده، جدی اما نادر است که توسط گاز تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم ایجاد می شود. باکتری ها در نواحی آسیب دیده بدن که اکسیژن کم یا بدون اکسیژن وجود دارد رشد می کنند. این باکتری ها گازهای مضر تولید می کنند و سموم مضر را در بافت های مجاور آزاد می کنند.

افراد مبتلا معمولاً درد شدید همراه با تورم سریع پوست را تجربه می کنند. بدون دبریدمان که در آن پوست مرده و عفونی برداشته می شود، بیمار مجبور می شود هر عضو درگیر را قطع کند تا قانقاریا به بقیه بدن نرسد.

سپسیس

سپسیس یک مشکل شایع در بیماران مبتلا به زخم بستر است. این عفونت جدی جریان خون می تواند به سرعت در سراسر بدن پخش شود و باعث اختلال در عملکرد اندام و مرگ شود.

بدون درمان مناسب، بیمار دچار شوک سپتیک خواهد شد که احتمال زنده ماندن آن 50 تا 50 است. علائم شایع عبارتند از تب، بی حالی، اضطراب، گیجی و بی اشتهایی.

نکروز (فاسئیت نکروزان)

اگر استرپتوکوک های گروه A باعث عفونت در زخم بستر شوند، می تواند باعث نکروز (فاسئیت نکروزان) شود. در اکثر مردان و زنان مسن، نکروز (فاسئیت نکروزان) یک مشکل کشنده است و باعث مرگ سریع بافت می شود.

نکروز (فاسئیت نکروزان)، که معمولاً به عنوان باکتری گوشتخوار شناخته می شود، نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد. جراح ممکن است دبریدمان (برداشتن بافت مرده) و استفاده از آنتی بیوتیک های خاص را توصیه کند.

مراقبت های ویژه برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر لازم است

احتمال مرگ بیمارانی که مشکلات درد بستر دارند بیشتر است. متأسفانه آزمایشات استئومیلیت و سایر مشکلات جدی زخم بستر اغلب دقیق نیستند.

بدون توجه فوری پزشکی، اگر مسمومیت خونی یا عفونت استخوانی شروع شود، زخم بستر شدید می تواند ظرف چند ساعت یا چند روز فرد را بکشد. احتمال زنده ماندن از زخم بستر شدید بستگی به شدت آسیب و سلامت عمومی بیمار دارد.