دلیل بازگشت ناسا به ماه چیست؟

آرتمیس 1 شامل پرتاب اولین موشک به نام “سیستم پرتاب فضایی” با کپسول Orion در بالای آن است. این کپسول در فاصله 62 مایلی از سطح ماه پرواز خواهد کرد. در حالی که یک فضاپیمای کوچک را برای انجام تحقیقات روی ماه مستقر می کند. اگرچه اولین پرواز بدون سرنشین بود، پروازهای بیشتری با فضانوردان در سال‌های آینده انجام می‌شد و اوریون می‌تواند انسان‌ها را فراتر از هر فضاپیمایی که تاکنون پرواز کرده است، حمل کند.

بیل نلسون، مدیر ناسا، در اوایل ماه جاری در طی یک کنفرانس مجازی گفت که اگرچه آرتمیس 1 که ماموریت حیاتی است چندین هدف تحقیقاتی را پوشش می‌دهد، اما به عنوان یک نمایش فناوری نیز عمل می‌کند. برای همه ما که به ماه خیره شده ایم و آرزوی روزی را داریم که بشریت به سطح ماه بازگردد، سفر با آرتمیس 1 آغاز می شود.

دوره پرتاب آرتمیس 1 در اواخر آگوست آغاز می شود و ناسا پرتاب ها را برای صبح روز 29 آگوست با 2 و 5 سپتامبر به عنوان تاریخ های پشتیبان برنامه ریزی کرده است.

اگر پرتاب ها از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، پروازها و ورود به ساحل ماه در سن دیگو در ماه اکتبر طبق برنامه پیش برود، پروژه آرتمیس 2 نیز در راه خواهد بود. در این ماموریت سرنشین دار که قرار است در سال 2024 انجام شود، چهار فضانورد نزدیک به ماه پرواز خواهند کرد. سپس، آرتمیس 3 در سال 2025 یا 2026 رخ خواهد داد که اولین فرود روی ماه از سال 1972 خواهد بود و شامل اولین زنی است که بر روی ماه قدم می گذارد. فضانورد آرتمیس 4 ماژول I-HAB را در سال 2027 به ماه می فرستد، که زیستگاه اصلی خدمه ایستگاه فضایی Lunar Gateway خواهد بود.

برنامه آرتمیس از سال 2017 اجرا می شود و تاکنون حدود 40 میلیارد دلار هزینه داشته است. هدف اصلی این ماموریت ایجاد حضور دائمی در ماه در قالب ایستگاه های فضایی و کمپ های روی ماه است. این پروژه بخشی از هدف ناسا برای اولویت دادن به سفرهای فضایی انسان است.

بهاویا لال، مدیر ناسا گفت: “ما در حال آغاز یک سفر طولانی مدت علم و اکتشاف هستیم.” ما کاوش اولیه خود را با ربات‌ها و انسان‌ها انجام داده‌ایم، و اکنون در حال یادگیری چیزهایی هستیم که باید بدانیم تا زمان بیشتری را در ماه بگذرانیم و سپس برای رفتن به مریخ و فراتر از آن آماده شویم.

در واقع، آرتمیس بخشی از برنامه بلندمدت ماه به مریخ ناسا است، زیرا آژانس فضایی قصد دارد طی 20 سال آینده فضانوردانی را به سیاره سرخ بفرستد. کتی کورنر، یکی از مدیران ناسا، گفت: هر کاری که ما در سطح ماه انجام می دهیم با هدف کشف علمی انجام می شود و ما فقط به دنبال پرچم ها و ردپاها نیستیم، بلکه در حال بررسی آزمایش همه سیستم ها هستیم. ما در نهایت باید خطر ماموریت های انسانی به مریخ را کاهش دهیم.

این اهداف شامل توسعه تجهیزات رباتیک برای ایستگاه فضایی Moongate و ماژول‌هایی برای اقامتگاه‌های فضانوردان و همچنین مریخ نوردها می‌شود که همگی می‌توانند پیشرو فناوری‌های آینده در مریخ باشند. لباس فضایی نسل بعدی که توسط Axiom Space و Collins Aerospace توسعه یافته است، شامل سیستم های ارتباطی و پشتیبانی از زندگی خواهد بود و امکان تحرک بیشتر را فراهم می کند.

با فرض موفقیت آمیز بودن ماموریت اولیه آرتمیس، تجهیزات بیشتری در طول سفرهای بعدی به ایستگاه قمری فرستاده می‌شود و فضانوردان برای سفر طولانی به خاک ماه، احتمالاً هفته‌ها، در آنجا مستقر می‌شوند. کوئرنر ادامه داد: با انجام این ماموریت ها، آنها پیچیده تر می شوند و زیرساخت های پشتیبانی از آنها نیز پیچیده تر می شوند.

در حالی که هیچ مسافری با Artemis 1 سفر نخواهد کرد، این کپسول دارای سه مانکن خواهد بود. یک مانکن مرد که به لطف یک مسابقه نامگذاری عمومی به نام “فرمانده مونیکین کامپوس” نامگذاری شد، برای تست ارتعاش استفاده شد.

او با دو مانکن زن ساخته شده از موادی که شبیه استخوان‌ها، بافت‌های نرم و اندام‌های یک زن بالغ است، پرواز خواهد کرد. همه آنها مجهز به حسگرهایی برای تشخیص تشعشعات فضایی خواهند بود زیرا قرار گرفتن طولانی مدت در شرایط فضای بیرونی می تواند سلامت فضانوردان را به خطر بیندازد. «آژانس فضایی اروپا» (ESA) که در این پرواز همکاری نزدیکی با ناسا داشت، عروسک «شان گوسفند» را نیز با آنها خواهد فرستاد.

این مأموریت همچنین 10 فضاپیمای با اندازه جعبه کفش به نام CubeSats را مستقر خواهد کرد که برخی از آنها از سطح ماه نقشه برداری می کنند و دهانه های یخی آن را مطالعه می کنند. در حالی که دیگران در حال آزمایش سپرهای تشعشعی فضای بیرونی هستند یا به مکان های دورتر مانند سیارک های نزدیک به زمین می روند.

پروژه آرتمیس به عنوان یک بستر آزمایشی برای فناوری های توسعه یافته از طریق مشارکت عمومی-خصوصی عمل خواهد کرد. ناسا قبلا با Terran Orbital و Rocket Lab برای پرتاب یک فضاپیمای کوچک به نام Capstone که در حال حاضر در حال جستجو برای مدارهای آینده دروازه ماه است، همکاری کرده است. . Maxar Technologies نیروی محرکه ای را برای ایستگاه دروازه ماه فراهم می کند و Northrop Grumman در حال کار بر روی ماژول HALO است که اولین فضانوردان ایستگاه دروازه ماه را در خود جای خواهد داد. و تحقیقات خود را انجام خواهند داد. اسپیس ایکس هر دو را با موشک فالکون هوی خود در اواخر سال 2024 پرتاب خواهد کرد.

این برنامه های بزرگ فرصت هایی را برای دیپلماسی جهانی و روابط آژانس فضایی ایجاد می کند. ناسا با بسیاری از شرکای بین المللی در پروژه آرتمیس کار می کند و آژانس فضایی اروپا ماژول خدمات Orion را در پروژه Artemis 1 ارائه می دهد و در I-HAB همکاری می کند. آژانس فضایی ژاپن (JAXA) در حال توسعه یک فضاپیمای تامین بار برای ایستگاه دروازه ماه است و همچنین در حال بررسی مفهوم فرود روی ماه است که در آن فضانوردان می توانند لباس های فضایی حجیم خود را در بیاورند. آژانس فضایی کانادا (CSA) در حال طراحی یک بازوی روباتیک برای ایستگاه قمری است. در مجموع، 21 کشور معاهده آرتمیس را امضا کرده اند، که تلاشی از سوی دولت ایالات متحده برای ایجاد بهترین شیوه ها برای اکتشاف بین المللی آینده در ماه است.

با این حال، پروژه ای به بزرگی پروژه بازگشت ماه همیشه برنده نیست زیرا هزینه زیادی دارد. برخی از منتقدان، مانند لوری گارور، معاون سابق ناسا، به هزینه ساخت یک سیستم پرتاب فضایی توسط آژانس فضایی اشاره کرده اند. در همان زمان، اسپیس ایکس در حال توسعه موشک‌های ارزان‌تر Super Heavy به همراه فضاپیمای Starship قابل استفاده مجدد است.

برنامه‌هایی که در چندین دولت با اولویت‌های فضایی متفاوت پخش می‌شوند می‌توانند در برابر شرایط سیاسی پویا آسیب‌پذیر باشند. گاهی اوقات، یک برنامه از انتقال قدرت در کاخ سفید جان سالم به در نمی برد. جورج دبلیو بوش و دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا که برنامه آرتمیس را آغاز کرد، به مأموریت های ماه علاقه مند هستند. در این میان تمرکز «باراک اوباما» رئیس جمهور سابق این کشور بر فرستادن انسان به مریخ است.

Teasel Muir-Harmony، مورخ فضایی و متصدی موزه ملی هوا و فضای اسمیتسونیان، گفت: پروژه Artemis شامل چندین دولت است. بنابراین این یک پروژه امیدوارکننده است اما هنوز چیزهای زیادی ناشناخته است و یک سرمایه گذاری عالی است.

هارمونی گفت که افکار عمومی نیز می تواند تغییر کند. بسیاری از آمریکایی ها در ابتدا با سرمایه گذاری هنگفت دولت کندی و جانسون در برنامه آپولو مخالف بودند، اما پس از فرود تاریخی ماه در سال 1969، این وضعیت تغییر کرد.

رقابت فضایی با اتحاد جماهیر شوروی سابق نیز برنامه آپولو را تحریک کرد، اما اکنون رقابت بالقوه با چین، روسیه یا حتی شرکت‌های فضایی خصوصی، سرمایه‌گذاری در اکتشاف ماه را به همان شیوه هدایت نمی‌کند. نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که حمایت عمومی بیشتر از تحقیقات آب و هوایی ناسا و تلاش های این آژانس برای نظارت بر سیارک هایی که ممکن است با زمین برخورد کنند. یکی از اهداف برنامه آرتمیس اشتراک گذاری تصاویر موجودات فرازمینی با مردم است. این کار با هدف الهام بخشیدن به نسل جدید انجام شده است. همانطور که عکس نمادین “Earthris” توسط بیل اندرس فضانورد آپولو 8 در سال 1968 الهام بخش است.

هارمونی گفت اگرچه همه چیز از دهه 1960 و 1970 تغییر کرده است، میراث برنامه آپولو همچنان خوب است. این مقدار از نام این مأموریت گرفته شده است زیرا در اساطیر یونانی، آرتمیس برادر دوقلوی آپولو بود. مقامات ناسا استدلال می کنند که آرتمیس باید چیزی بیش از یک پرچم و رد پا باشد. به عبارت دیگر، باید بر اساس دستاوردهای آپولو ساخته می شد.

وی افزود: تاثیر ماموریت های آپولو امروز احساس شد. وقتی به منطق پشت آرتمیس نگاه می کنیم و وقتی در مورد آن صحبت می کنیم، آپولو بخش مهمی از گفتگو است. فکر می کنم ماموریت های آپولو به ایجاد هیجان کمک کرد. در تجدید این احساس هدفی وجود دارد. نوستالژی وجود دارد زیرا آپولو مردم را گرد هم آورد و آنها را روی اهدافی متمرکز کرد که بسیار چالش برانگیز بودند و ما را وادار کردند تا بهترین های خود را آزمایش کنیم.

46