راهی برای حل مشکل تملک زمین‌های شمال در پروژه رشت – آستارا
به گفته یکی از معاونین پیشین راه‌آهن ، وزارت راه و شهرسازی برای رفع مشکل تملک زمین‌های کشاورزی در پروژه رشت – آستارا، می‌تواند از حریم اتوبان که در اختیار وزارتخانه است، استفاده کند.
عباس قربانعلی‌بیک در گفت‌وگو با دکترنامه، با اشاره به پروژه رشت – آستارا بیان کرد: در حال حاضر ما چند مسیر اتصال به روسیه و آسیانه میانه داریم، از جمله خطوط ریلی سرخس و اینچه‌برون که هر دو هم واقعیتشان با ادعایی که اول می‌شد، تفاوت دارد. بنابراین باید به نحوه مطالعه اجزا و جزئیات سیستم توجه داشت، شیوه‌هایی که در یک پروژه کار می‌شود می‌تواند آن را به متروپل آبادان تبدیل کند یا یک پروژه با خیر و برکت.
وی خاطرنشان کرد: مسئله این است که ما باید بدون تعصب این پروژه را دقیق بررسی کنیم و برای گزینه‌های مختلف وقت بگذاریم؛ نه اینکه بخواهیم تنها از یک مشاور مشورت بگیریم، زیرا اغلب مشاورین تحت تاثیر کارفرما هستند و مطابق دستور آنها اظهار نظر می‌کند و طرح توجیهی می‌دهد بدون آنکه به ابعاد حقیقی مساله بپردازد که این موضوع به صلاح نیست.
این پیشکسوت حوزه حمل‌ونقل گفت: از طرف دیگر باید گزینه‌های مختلف این پروژه را هم مد نظر داشته باشیم، زیرا احداث خطوط ریلی زمان‌بر است و در خصوص زمین‌های شمال که تملک زمین بسیار سخت است هم، هزینه‌برتر خواهد بود، زیرا در این زمین‌ها ارزش زمین با واگذاری برای حمل‌ونقل ریلی پایین می‌آید بر خلاف اینکه با راه‌اندازی اتوبان ارزش زمین بالا می‌رود.
قربانعلی‌بیک ادامه داد: برای این موضوع راهکاری پیشنهاد کردیم که از این فرصت استفاده کنند و آن هم توازی راه و راه‌آهن است؛ راه حریمی دارد و این حریم راه و اتوبان برای وزارت راه است و کسی نمی‌تواند تا مسافت خاصی به ساخت و ساز اقدام کند؛ بنابراین وزارت راه می‌تواند از این حریم استفاده و راه‌آهن بسازد. این موضوع باعث می‌شود مشکل تملک زمین در مناطقی مانند شمال که زمان‌بر و پرهزینه است حل شود. کما اینکه در کشورهای اروپایی هم سال‌هاست که این کار را انجام می‌دهند.
وی خاطرنشان کرد: قبل از اینکه برای پروژه‌های این‌چنینی وارد عمل شویم باید روی آن فکر کنیم و گزینه‌های مختلف را ببینیم؛ زیرا اگر زوایای مختلف این پروژه‌ها دیده نشود، با اعتبار و بودجه هم نمی‌توان راه به جایی برد. سرمایه‌ای که قرار است روسیه بدهد هم اگر ما روی آن فکر نکرده باشیم، باعث می‌شود که آثار مثبت پروژه برای ما کم و آثار منفی آن زیاد شود.
انتهای پیام