سفال‌های بازآفرینی شده را به خانه‌های مردم برده‌ایم/ سرمایه اولیه کارم پول توجیبی‌ام بود
به گزارش خبرگزاری دکترنامه از استان البرز، در گیرودار نبود فرصت‌های شغلی مناسب در کشور بسیاری از جوانان مهاجرت و اشتغال در سایر نقاط کشور را بر ماندن ترجیح می‌دهند، اما هستند دختران و پسران جوانی که مانده‌اند و با پشتکار و همتی مثالزدنی کسب و کاری راه انداخته اند وکارآفرینی کرده‌اند.
این روزها، مساله شغل و کسب درآمد (البته از نوع قانونی و حلال) دغدغه بسیاری از افراد به خصوص جوانان شده است. برخی جوان‌ها معتقدند کار مناسبی برای آنها وجود ندارد و برای راه اندازی یک کسب و کار شخصی، نیاز به سرمایه و … است.
خانم حسینی اما یکی از جوانانی است که توانسته از سد مشکلات عبور کند و با ممارست و تلاش در مسیری ارزشمند گام بردارد.
زهره حسینی که ساکن شهرستان نظرآباد استان البرز است، بعداز سپری نمودن تحصیلات خود در رشته باستان شناسی و روی آوردن به ساخت سفال با نقش و نگاره‌های پیش از تاریخ، یک کارآفرین موفق است که به طور مستقیم و غیر مستقیم افراد زیادی را مشغول به کار کرده است. با او به گفتگو نشسته‌ایم تا از زندگی خود و فراز و نشیب‌های پیش رو، برایمان روایت کند. معرفی جوانان نخبه و کارآفرین یکی از وظایف رسانه‌هاست.
*سلام خودتان را برای مخاطبان جوان خبرگزاری دکترنامه معرفی نمایید؟
زهره حسینی هستم، کارشناس ارشد باستان شناسی، گرایش پیش از تاریخ که پایان نامه کارشناسی ارشد “بنده مطالعات فرهنگ‌های مسی و سنگ دشت نظرآباد در سال ۱۳۹۴” بوده است و تخصص کاری من سفال و نقاشی اشکال پیش از تاریخ بر روی سفال می‌باشد.
*خانم حسینی آیا تاکنون از شما کتاب یا مقاله علمی منتشر شده است؟
بله؛ بنده ۲ کتاب و چندین مقاله علمی دارم.
” کتاب سفال و نقوش در پیش از تاریخ در سال ۱۳۹۹” و ” تلخیص کتاب کاوش‌های محوطه باستانی ازبکی به همراه آقای دهقان تالیف استاد یوسف مجیدزاده در سال ۱۳۹۴” از تالیفات و به چاپ رسانده‌ام. همچنین دارای چندین مقاله علمی از قبیل، “مرمت و خواناسازی محوطه ازبکی شهرستان نظرآباد در سال ۱۳۹۷” و “مقاله علمی و پژوهشی” بررسی تاثیر زیست بوم در نقش مایه‌های پرندگان بر سفال‌های هزاره ششم پیش از میلاد در محوطه ازبکی در سال ۱۳۹۸ ” می باشم.
تیر ماه ۱۳۹۶ مقاله پژوهشگری بنده با عنوان “نگاهی بر روند یک فصل مرمت و خواناسازی در محوطه ازبکی در سال ۱۳۹۶” و سال ۱۳۹۸ در همایش باستان شناسان جوان در دانشگاه تهران دومین مقاله بنده با موضوع “محوطه ازبکی و زیست بوم” ثبت شده است و در همایش ملی باستان شناسی و تعامل آن با علوم وابسته برگزیده شد و در ” پایگاه علمی اینترنتی سیویلیکا و اسکوپوس” به نمایش گذاشته شد . همچنین امسال ، ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ در نشست تخصصی مقاله “ردپای نقوش” در موزه آبگینه ثبت شد.
*از فعالیت‌های علمی و پژوهشی خود برای ما بگویید؟
طی سال‌های ۱۳۹۶تا ۱۳۹۵ به مدت ۳ ترم در دانشگاه غیرانتفاعی مولانا شهرستان آبیک، درس باستان شناسی را تدریس نموده‌ام و همچنین در سال ۱۳۹۶ به عنوان باستان شناس و سرپرست پروژه مرمت و خواناسازی محوطه ازبکی فعالیت میدانی و پژوهشی و علمی داشته‌ام و سال ۱۳۹۷ عضو گروه ساماندهی اشیاء مخزن موزه ملی ( اشیاء محوطه ازبکی) بوده ام.
*چه چیزی باعث شد، به ساخت سفال (به سبک نقش نگاره‌های پیش از تاریخ) روی آورید؟
ایام تحصیل حدود ۱۰ واحد درس سفال شناسی در دوره‌های تاریخی و بخصوص پیش از تاریخ، پاس کردم و یک دوره تخصصی ساخت سفال به صورت عملی نزد دکتر ولی‌پور گذرانده ام، در روستای احمدآباد ورامین صفر تا ۱۰۰ ساخت سفال را به صورت موروثی، از پدر به پسر تا به امروز را یاد گرفته‌ام و پروژه‌ای ارائه دادم که بالاترین نمره را کسب کرد. دقیقا از همانجا بود، که جرقه اولیه ساخت و تولید سفال با طرح‌های پیش از تاریخ در ذهن من شکل گرفت.
در ادامه گفت‌وگو، خانم حسینی از فعالیت‌های میدانی و نحوه مرمت و خواناسازی محوطهٔ باستانی ازبکی ( یکی از محوطه‌های باستانی ارزشمند تاریخی فلات ایران واقع در شهرستان نظرآباد از شهرستان‌های استان البرز می‌باشد) گفتند؛ و اینکه سال ۱۳۹۷ تصمیم گرفتند، یک کارگاه علمی پژوهشی سفال سازی به سبک بازآفرینی ظروف سفالی پیش از تاریخ احداث کنند.
* هدف اصلی شما برای تاسیس و احداث کارگاه ساخت و بازآفرینی ظروف سفال پیش از تاریخ در استان البرز چه بوده است؟
اوایل شکل‌گیری کارگاه جنبه علمی پژوهشی داشت، اما رفته رفته به این نتیجه رسیدم، سفال‌های کاوش شده به مخازن موزه‌ها منتقل می شوند، قالبا به راحتی در دسترس دانشجویان باستان شناسی و حتی برای تماشای مردم قرار نمی‌گیرند.
من در کارگاه خود، همان سفال‌های کاوش شده را به صورت ۱۰۰درصد علمی، با نقش نگاره‌های پیش از تاریخ، بازآفرینی میکنم و از قالب موزه‌ای خارج نموده ام و در دسترس همگان قرار می دهم. تا همگان از داشتن محصولات سفالی پیش از تاریخ در زندگی روزمره خود استفاده کنند.
خیلی دوست داشتم، ظروف سفالی اکتشاف شده را، به صورت امروزی تولید کنم، که در زندگی روزمره مردم مورد استفاده قرار گیرند. این امر باعث می شود که مردم ایران به جای اینکه از ظروف خارجی و کارخانه‌ای استفاده کنند، از ظروف سفالی و سایر ظروف صنایع دستی ساخت دست انسان استفاده کنند، هم در جامعه فرهنگ‌سازی می‌شود و هم با تمدن و تاریخ خود آشنا می‌گردند. در نهایت باعث رونق فروش صنایع دستی در جامعه ایرانی می‌گیرد.
وی در ادامه از تولید انبوه و تجاری سازی صنعت سفالگری، چنین گفت: زمانی که استقبال مردمی از سفال‌های بازآفرینی شده افزایش یافت (برای مثال؛ به وب سایت و صفحه اینستاگرام کارگاه مراجعه می‌کنند و یا در نمایشگاه‌های گوناگون سطح استان و حتی کشور، ظروف بازآفرینی شده را می‌بینند؛ با خوشحالی تمام می‌گوید: واااااای ظروف عتیقه و باستانی) تصمیم به تجاری سازی حرفه‌ام گرفتم.
*خط و کتابت پیش از تاریخ چیست؟ برای مخاطبان از نقش نگاره‌های پیش از تاریخ بیشتر توضیح دهید؟
مردمان آن زمان دوران پیش از تاریخ تمام اعتقادات و باورهای خود را، بر روی سفال نقاشی می‌کردند یا قبل تر، در دوران پارینه‌سنگی یا همان عصر حجر، سطح دیوار غارها یا تخته سنگ‌های بزرگ نقش می‌زدند و در دوره نوسنگی و مس سنگی، سفال کشف کردند؛ بر روی ظروف سفالی، طرح می‌کشیدند.
هماطور که قبل‌تر گفته شد، در راستای شناخت نقوش کار شده بر سفال‌های دوران پیش از تاریخ، سال ۱۳۹۹ کتاب سفال و نقوش در پیش از تاریخ را تالیف نمودم، در این کتاب نقش پرنده‌ها یا نقش گیاه اسپند بر سفال‌ها را توصیف نمودم. برای مثال: نقش اسپند به معنای مواد ضدعفونی بود که آن زمان کاربرد بسیار داشته است. یا نقش فلامینگو بر روی سفال‌های استخراج شده از محوطه باستانی ازبکی بسیار دیده شده.
پرندگان مهاجر چون فلامینگو در تالاب صالحیه نظرآباد حضور داشته اند. مردمان آن زنان برای امرار و معاش خود، این پروندگان را شکار می‌کردند.
*به عنوان یک کارآفرین ، با چه سرمایه ای این کار را شروع کردید؟
سال ۱۳۹۷ بدون اینکه وام بانکی دریافت کنم، تنها با سرمایه اولیه ۷۰۰ هزار تومان پول تو جیبی این کار را شروع کردم.
*آیا از شبکه های مجازی به صورت فروش اینترنتی برای عرضه محصولات خود، استفاده می‌کنید؟
با شیوع ویروس کرونا در کشور، اکثر مشاغل به مشکل خورده بودند. اما اوج پیشرفت و فروش کاری من، طی همین سالها به کمک شبکه های مجازی چون، اینستاگرام بود.
*بیشتر توضیح دهید؟
ایام کرونا به دلیل قرنطینه بودن مردم و تعطیلی کسب و کارها، صفحه اینستاگرامی به آدرس homban4316 ساختم و از این طریق محصولات سفالی خود را به فروش رساندم. اینستاگرام باعث شد که از تمام شهرهای ایران مشتری پیدا کنم.
این روزها فیلترینگ اینستاگرام، آسیب شدیدی به کسب و کار من و سایر تولیدکنندگان محصولات صنایع دستی و هنری زده است. اینستاگرام راهی برای فروش محصولات و همچنین راهی برای معرفی فرهنگ و هنر ایرانی به کاربران خارجی بود.
*همانطور که تولیدات شما بی ربط با صنایع دستی نیست، آیا از حمایت ارگان‌های دولتی یا اداره کل میراث فرهنگی؛ صنایع‌دستی و گردشگری استان البرز، بهره‌مند بوده‌اید؟
خیر، سرمایه اولیه برای شروع و احداث کارگاه ۱۰۰ درصد با خودم بود. حتی در بحث صدور پروانه کارگاه از سوی مدیران گذشته استان، بسیار سنگ اندازی‌ها شد. بیشترین حمایت از سوی همشهری‌ها و هموطنان بوده است.
در ادامه این بانوی کارآفرین اشاره کردند: با گذشت سختی های اولیه، حال که شناخته شده‌ام، مدیران و مسئولین مختلف با من تماس می‌گیرند و پیشنهادهای کاری می‌دهند.
بعد از روی کار آمدن دولت سیزدهم و تغییراتی که در میان مدیران و مسئولین استان انجام گرفت، شاهد حمایت ها و پیشنهادهای بسیار خوب و دلگرم کننده ای در حوزه صنایع دستی در استان البرز هستیم.
*به عنوان یک جوان کارآفرین موفق ؛ چه توصیه‌ای برای جوانان استان البرز و سایر مخاطبین خبرگزاری دکترنامه دارید؟
نه فقط بحث سفال، بلکه تمام هنرهای صنایع دستی پولساز هستند. برای شروع این صنعت درآمدزا، باید خوب آموزش دید و علم و دانش اولیه را کسب کرد. هنرهای دستی یا صنایع دستی با صنعت گردشگری و توریست در ارتباط است.
*چه افق‌هایی در کارتان هست که بدست نیاورده‌اید؟
با تمام این صحبت‌ها، اول راه هستم. اما خوب توجه کنید! بیشتر سفال‌های باستانی و پیش از تاریخ ایران در موزه لووْر فرانسه، موزه هرمیتاژ روسیه و یا موزه هنر متروپولیتن آمریکا و … نگهداری می‌شوند.
با برپایی نمایشگاه‌های صنایع دستی در جهانی، می‌توانیم با سایر ملت‌ها تعاملات فرهنگی داشته باشیم و با فروش محصولات ارز و دلار وارد کشور عزیزمان ایران کنیم و فرهنگ و تاریخ کهن ایران را به منزل مردمان مختلف جهان ببریم.
* حرف آخر ؟
کارآفرینان حوزه هنرهای دستی یا صنایع دستی، با هر سختی که شده، محصولات خود را تولید می‌کنند، اما در بحث فروش محصولات با مشکلات بسیاری ( کجا آثار دستی خود را به عرضه کنند؟ جایگاهی تخصصی برای فروش ندارند) روبه رو هستند.
تولیدکننده صنایع دستی به مانند دستفروش دوره گردی می ماند که برای فروش محصولات خود، هرازگاهی به مناسبتی در یکی از جشنواره های فرهنگی در پارکی یا مکان موقتی، برای مدتی چند روزه، غرفه‌ای اجاره می‌کند، تا هنر دست خود را بفروش برساند. آیا فروشی باشد یا نباشد.این روش فروش طبیعتا ارزش صنایع دستی را پایین می‌آورد.
مطالبه بنده از مدیران استانی این است که ، مکان ثابت برای فروش محصولات صنایع دستی و هنری در اختیار کارآفرینان این حوزه، قرار دهند.
مجتمع هنری یا مکانی ثابت ، به لحاظ فرهنگی برای خود استان البرز هم مفید است. اولا؛ کارآفرین در کنار فروش محصولات خود می تواند به کودکان و نوجوانان آموزش نحوه ساخت محصولات را یاد دهد و کارآموزان را با تاریخ استان و کشور ایران آشنا کند. ثانیا باعث رونق اقتصادی و جذب گردشگر در استان البرز می شود.
در آخر امیدوارم مسئولان استانی بخصوص مدیران حوزه میراث فرهنگی و گردشگری وعده های خود را عملی کنند.
انتهای پیام
گفتگو: حمیدرضا عبدالمنافی