وقتی شیرها انسان ها را هم می خوردند

به گزارش دکترنامه دو شیر نر در سال ۱۸۹۸ موجب هراس در اقامتگاه کارگران پل سازی در منطقه «تساوو ریور» کنیا شدند و ۲۸ نفر را کشتند ولی خود شیرها هم به ضرب گلوله کشته شدند. بقایای این شیرها در سال ۱۹۲۵ به موزه تاریخ طبیعی «فیلد» در شیکاگو فروخته شد.

به نقل از ایرنا محققان موزه فیلد در یک مطالعه جدید در همکاری با دانشمندانی از دانشگاه ایلینویز موهای به دقت خارج شده از میان دندان های شکسته این شیرها را تحلیل کردند. دراین مطالعه از میکروسکوپ و تحلیل داده های ژنومی برای شناسایی برخی گونه های مصرف (خورده) شده توسط این شیرها استفاده و نتایج این تحقیقات در نشریه زیست شناسی جاری منتشر شد.

کشف اولیه این موها اوایل دهه ۱۹۹۰ انجام شد زمانی که «توماس گنوسکی» مدیر کلکسیون در موزه فیلد جمجمه شیرها را در انباری پیدا و آنها را بررسی کرد تا به نشانه هایی برسد از این که شیرها چه چیزی مصرف می کردند. او اولین کسی بود که مشخص کرد اینها شیرهای بالغ نر بوده اند هر چند یال و کوپال نداشتند. او همچنین برای اولین بار متوجه شد هزاران آثار مو در مدت زندگی این شیرها در حفره دندان های آسیب دیده آنها جمع شده است.

گنوسکی و جولیان کربیس پترهانس استاد دانشگاه روزولت در سال ۲۰۰۱ برای اولین بار درباره شرایط آسیب دیده دندان ها گزارش دادند و این فرضیه را مطرح کردند که همین مشکل ممکن است موجب شکار انسان توسط این شیرها شده باشد. تحلیل اولیه برخی از موها نشان داد آنها متعلق به آهوی درشت آفریقایی (ایلند) ایمپالا غزال بزرگ آفریقایی خارپشت کوهی گراز زگیل دار و گورخر بوده اند.

این محققان در این مطالعه تازه با بررسی دی ان ای گزارش دادند تحیل دی ان ای موجود در موها وجود دی ان ای زرافه انسان غزال بزرگ افریقایی (oryx) آهوی آبدوست (waterbuck) و گورخر در میان طعمه های این شیرها را تایید می کند. فقدان دی ان ای بوفالو و وجود تنها یک موی بوفالو تشخیص داده شده با میکروسکوپی شگفت آور بوده است؛ زیرا امروز بوفالو شکار مورد ترجیح شیرها است.

میتوژنوم (mitogenome) موی انسان توزیع جغرافیایی گسترده ای دارد و دانشمندان برای مطالعه اخیر از توصیف یا تحلیل بیشتر آن خودداری کردند.

۵۸۵۸