وی از مهمترین دانش آموزان مکتب آیت الله خویی بود

پدر وی ، آیت الله حاج شیخ محمدرضا تنکابونی (متولد 1282 هجری قمری) ، فرزند شیخ محمد واعظ تنکابونی ، از علمای برجسته تهران بود. وی در حضور فقهی میرزا حبیب الله رشتی (در سال 1312 هجری قمری) به مدت شش سال زانو زد و به تحصیل فقه با آیت الله سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (درگذشت 1337 هجری). وی مجوز اجتهاد را از وی گرفت و از توصیه های عرفانی آیت الله حاج ملا حسین حسینقلی همدانی (درگذشت در سال 1311 هجری قمری) در اخلاق و رفتار خود استفاده کرد. عموم مردم مورد توجه قرار گرفتند. آیت الله میرزا علی فلسفی دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی خود را در تهران گذراند و اولین آموزه های کلامی مشترک را از پدر و برادر بزرگتر میرزا ابوالقاسم آموخت. وی سپس به تحصیل ادبیات در مکتب فیلسوف الدوله پرداخت.

او توضیحات جامی و شمسیه را از استاد فاضلی به نام شیخ حسین نوایی یاد گرفت. وی سپس کتابهای مغنی ​​و شره نظام در مدرسه محمدیه (روبروی مسجد بزرگ تهران) با حضور شیخ محمدحسین بروجردی و سید محمد قصیر را فرا گرفت و سپس برای یادگیری اصول اصولی و به مدرسه مروی رفت. فقه است. اما او از حضور پدرش برای تحكیم زیربناهای علمی خود و خواندن كتابهایی درباره رساله ها و نتایج استفاده كرد. در سال 1324 ، پس از تکمیل کتب سطح علمی و ادامه تحصیل در خارج از فقه و اصول در حالی که او 25 سال بیشتر نداشت ، به پیشنهاد پدر ، وی به تنهایی به نجف اشرف رفت و در آنجا مستقر شد یک اتاق واحد در مدرسه سید محمد کاظم یزدی. گفتنی است که وی دکتر را برگزید. ابوالقاسم گرجی ، آیت الله وحید خراسانی ، آیت الله سید تقی قمی و آیت الله شیخ علی اصغر شاهرودی به عنوان همکارانش.

وی در نجف اشرف روشهای تدریس بزرگی مانند آیات سید عبدالهادی شیرازی (متوفی 2003) ، سید محمود شاهرودی (متوفی 2016) و شیخ کاظم شیرازی (متوفی 1988) را امتحان کرد ، اما سرانجام دایره آیت الله حاج شیخ محمدعلی کاظمینی (متوفای 1364 هجری) یکی از مهمترین دانش آموزان آیت الله نعینی است که در مقبره میرزا شیرازی به تدریس فقه پرداخت و شب ها اصول را در پشت بام مسجد هند تدریس می کرد. چند سال ، او در هر دو مدرسه تدریس می کرد و سخنرانی می کرد. پس از درگذشت استاد ، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی ، که بر پیکر کاظمینی نماز خوانده بود ، ابتدا به سراغ مرجع عالی زمان رفت ، اما حضور وی در این درس چندان دوام نیاورد و سپس به درس آیت الله رفت. سید ابوالقاسم خوئی و تا آخر وقت. ماندن در نجف هرگز حضور خود را از دست نداده است. وی با تحصیل دو دوره اصول فقه و کتاب در فصول مختلف فقه با آن استاد بزرگ ، که پس از درگذشت کاظمینی ، دایره علمی وی در اوج سعادت و سعادت بود.

آیت الله میرزا علی فلسفی از مهمترین دانش آموزان مکتب آیت الله خویی است. او مراجعه می کرد. این خصوصیات علمی و مراتب لطف و کمال بود که موجب شد مجوز اجتهاد توسط مرجع بزرگ شیعه آیت الله خوئی به نام وی هنگام بازگشت آیت الله فلسفی به تهران صادر شود. این گواهی گرانبها که بدون اطلاع شخصی وی منتشر شده است ، اولین مجوز است که توسط آیت الله خوئی به نمایندگی از یکی از شاگردانش نوشته شده است ، و اگرچه وی به دلیل جلوگیری از صدور این مجوزها سعی در مخفی کردن آن داشت ، اما مدت زمان زیادی طول کشید. زمان است. پنهان نشو

اخیراً با حضور استاد فقید آقا شیخ صدرا ، شروع به خواندن اسفار کرد و در دروس شیخ آقا بزرگور تهرانی (که در سال 2010 درگذشت) رجال و درع آموخت ، اگرچه این دو درس ، یکی به دلیل نبود توجه به سؤالات فلسفی در این زمینه. نجف و دیگری به دلیل پیر شدن استاد دوام نیاورد. او به دنبال روش های ساخت و ساز ، ضمن تحصیل ، آنچه را که آموخته بود در سایه دیوار سقف مدرسه سید محمد کاظم یزدی نیز آموخت. وی تدریس را از كتاب شره لامه شروع كرد و با كتابهای رسائل ، مكاصب و كفایا الاسول ادامه داد. سخنرانی روان و فصیح او و تسلط علمی فوق العاده او بر مبانی علمی ، دانش آموزان زیادی را به اتاق مطالعه وی جلب کرد و کفایت او یکی از پر رونق ترین درس های نجف در آن زمان بود ، به حدی که معلمان نجف او را در نظر گرفتند یک جادوگر و معلم او ، آیت الله خوئی ، دانش آموزان خود را ترغیب به ماندن در نجف و ادامه تدریس نمود.

مهاجرت به مشهد

در آن سالها حوزه علمیه مشهد به همراه سمینارهای نجف و قم از حضور مراجع عظام بهره مند شدند و معلمان در سطح تدریس و دوره های خارجی باعث افزایش نشاط و پویایی آنها شدند. در یکی از سفرهای زیارتی خود به مشهد ، آیت الله میلانی (م. 2016) فرزند خود و آقا دیگری را نزد آیت الله فلسفی فرستاد و از وی خواست تا حوزه علمیه مشهد را بهبود بخشد و نیازهای علمی دانشجویان را برآورده کند ، خصوصاً در رابطه با تصمیم آیت الله وحید خراسانی برای عزیمت به قم ، این جماعت را ترک کرد و در تهران تدریس کرد و به مشهد نقل مکان کرد. اشتیاق او برای زندگی در نزدیکی دربار رضوی و احساس مسئولیت برای هواداران که در منطقه مشهد جمع شده و منتظر نشستن جلوی او بودند ، او را به این شهر محترم جلب کرد.

ابتدا مسجدی را در کوچه چراغهای برقی برای تدریس در خارج انتخاب کرد. با حضور وی در مشهد ، زندگی جدیدی در بدن مدرسه علمیه مشهد تنفس شد و صدها دانش آموز علاقه مند در دروس او شرکت کردند. این دانشگاه به مرفه ترین حوزه علمیه تبدیل شده است. پس از 85 سال زندگی ، ندای نماز ظهر روز تاسوس در سال 1427 میلادی ، برابر با 10 فوریه 2006 ، درگذشت. میرزا حسنعلی مروارید که حدود یک سال پیش درگذشت ، به خاک سپرده شد.