گامی مهم در جهت بهبودی روند درمان بیماران پارکینسون

به گزارش Transparent و به نقل از IO ، تا همین اواخر ، این واقعیت که “ناحیه حرکتی مزانسفالی” حرکات پیچیده ای مانند تغییرات وضعیتی را کنترل می کند و کار هر چهار اندام را هنگام راه رفتن هماهنگ می کند ، بی اهمیت تلقی نمی شد ، اگرچه عملکرد نورون ها در این ناحیه بی اهمیت تلقی نمی شد. مغز به طور کامل درک نشده است

اما در مطالعه اخیر ، محققان سوئیسی توانستند نشان دهند که جمعیت متمایزی از نورون ها در این ناحیه از مغز وجود دارد که جدا از راه رفتن ، سایر حرکات بدن را نیز کنترل می کنند. پزشکان می گویند این یافته ها می تواند راه را برای درمان بهتر بیماری پارکینسون هموار کند.

در این مطالعه ، پروفسور سیلویا آربر از دانشگاه بازل و تیمش مناطق حرکتی بین مغز موش ها را مورد بررسی قرار دادند. پس از تحقیق ، آربر توانست جمعیتی از سلول های عصبی را پیدا کند که نه تنها راه رفتن بلکه انواع دیگر حرکات را نیز تنظیم می کند. بر اساس نتایج مطالعه خود ، محققان می گویند که این نقش مهم مغز میانی که قبلاً ثابت شده بود باید مورد تجدید نظر قرار گیرد. زیرا محققان قبلی در مطالعات مختلف اعلام کرده اند که این قسمت فقط راه رفتن افراد را کنترل می کند.

آربر گفت: “من شگفت زده شدم که متوجه شدم بسیاری از سلول های عصبی در این ناحیه از مغز که بیشتر آنها با راه رفتن ارتباط دارند ، در حین راه رفتن غیرفعال می شوند.”

دو گروه عصبی هنگام راه رفتن غیرفعال هستند

در طول مطالعه ، دانشمندان دو گروه از نورون ها را کشف کردند که یکی از آنها تکانه هایی به نخاع می فرستد و گروه دیگر که در جهت مخالف به قسمتی از مغز به نام گانگلیون های پایه متصل می شود. آزمایشات نشان داده است که سلول های عصبی متصل به نخاع هنگام ایستادن موش فعالیت خود را افزایش می دهند و هنگامی که حیوان پاهای جلویی خود را حرکت می دهد فعال می شوند. با این حال ، تنها درصد کمی از این نورون ها هنگام راه رفتن فعال می شوند.

سپس محققان دو گروه از سلول های عصبی را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که نورون هایی که مستقیماً به نخاع متصل می شوند هنگام کشش یا تغییر موقعیت بدن فعال تر هستند و گروه دیگری از نورون ها در تنظیم حرکات مختلف بدن نقش دارند.

نتایج این مطالعه نه تنها منجر به ارزیابی مجدد ایده های قدیمی محققان در مورد نقش مناطق حرکتی در مغز می شود ، بلکه ممکن است منجر به توسعه درمان های جدید برای گروهی از بیماران پارکینسون مقاوم به دارو شود.

دانشمندان قصد دارند نقش یک منطقه بینابینی را در انتخاب حرکت در یک مطالعه بسیار دقیق آینده بررسی کنند.

یافته های این مطالعه در مجله Cell منتشر شده است.