آرتروز لگن: راهنمای جامع برای درک، تشخیص و درمان
مقدمه:
آرتروز لگن، که به عنوان استئوآرتریت لگن نیز شناخته می‌شود، یک بیماری دژنراتیو (مزمن) است که غضروف مفصل لگن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. غضروف، بافتی صاف و لغزنده است که به استخوان‌ها کمک می‌کند تا به آرامی در مقابل یکدیگر حرکت کنند. در آرتروز لگن، غضروف به تدریج از بین می‌رود و استخوان‌ها در تماس مستقیم با یکدیگر قرار می‌گیرند. این امر می‌تواند منجر به درد، سفتی و محدودیت حرکتی در مفصل لگن شود.
علائم:
- درد در ناحیه لگن، کشاله ران، باسن یا ران
- سفتی صبحگاهی در مفصل لگن
- درد هنگام راه رفتن، دویدن یا بالا رفتن از پله‌ها
- محدودیت حرکتی در مفصل لگن
- صدا دادن مفصل لگن هنگام حرکت
- تورم یا حساسیت در مفصل لگن
علل:
- افزایش سن: شایع‌ترین عامل آرتروز لگن افزایش سن است. با افزایش سن، غضروف مفصل لگن به تدریج نازک‌تر و فرسوده می‌شود.
- آسیب دیدگی: آسیب دیدگی مفصل لگن، مانند شکستگی یا دررفتگی، می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز لگن را افزایش دهد.
- بیماری‌های التهابی: بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید می‌توانند به غضروف مفصل لگن آسیب برسانند و منجر به آرتروز شوند.
- چاقی: چاقی می‌تواند فشار اضافی بر مفصل لگن وارد کند و خطر ابتلا به آرتروز لگن را افزایش دهد.
- عوامل ژنتیکی: برخی افراد به طور ژنتیکی بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز لگن هستند.
اگر در مفصل لگن خود احساس درد یا ناراحتی می‌کنید کافیست به وب سایت یارطب سر بزنید و از مشاوره آنلاین یا تلفنی با بهترین و مجرب‌ترین متخصصین ارتوپد به صورت رایگان بهره‌مند شوید.
تشخیص:
- معاینه فیزیکی: پزشک برای بررسی درد، سفتی و محدودیت حرکتی در مفصل لگن شما را معاینه می‌کند.
- اشعه ایکس: اشعه ایکس می‌تواند تصاویری از استخوان‌های لگن شما را ارائه دهد و به پزشک در تشخیص آرتروز کمک کند.
- ام آر آی: ام آر آی می‌تواند تصاویری از غضروف، استخوان‌ها و سایر بافت‌های نرم در مفصل لگن شما را ارائه دهد.
پیشگیری:
- حفظ وزن سالم: چاقی می‌تواند فشار اضافی بر مفصل لگن وارد کند و خطر ابتلا به آرتروز لگن را افزایش دهد.
- انجام فعالیت‌های ورزشی منظم: فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل لگن و بهبود انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی شما کمک کند.
- اجتناب از آسیب دیدگی: استفاده از تجهیزات محافظ هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی یا سایر فعالیت‌هایی که ممکن است خطر آسیب دیدگی مفصل لگن را افزایش دهد، می‌تواند به پیشگیری از آرتروز لگن کمک کند.
درمان:
درمان‌های غیر جراحی:
- داروهای ضد درد: داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می‌توانند به تسکین درد کمک کنند. توجه داشته باشید که مصرف این داروها باید با تجویز و نظارت پزشک باشد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یکی از موثرترین روش‌های درمان آرتروز لگن است. فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل لگن، بهبود انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی، و کاهش درد و التهاب کمک کند.
- تزریق: تزریق کورتیزون یا اسید هیالورونیک می‌تواند به تسکین درد و التهاب در مفصل لگن کمک کند. تزریق کورتیزون یک داروی ضد التهابی قوی است که می‌تواند به طور موقت درد و التهاب را کاهش دهد. اسید هیالورونیک یک ماده لغزنده است که می‌تواند به روان شدن مفصل لگن کمک کند.
تغییر در سبک زندگی:
- کاهش وزن: چاقی می‌تواند فشار اضافی بر مفصل لگن وارد کند و علائم آرتروز را بدتر کند. کاهش وزن می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل لگن کمک کند.
- ورزش منظم: فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل لگن، بهبود انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی، و کاهش درد و التهاب کمک کند.
- استفاده از وسایل کمکی: استفاده از عصا یا واکر می‌تواند به کاهش فشار بر مفصل لگن و بهبود راه رفتن کمک کند.
- استفاده از گرما یا سرما: استفاده از گرما یا سرما می‌تواند به تسکین درد و التهاب مفصل لگن کمک کند.
درمان‌های جراحی:
- استئوتومی: در این روش، استخوان‌های لگن برای اصلاح ناهنجاری‌های ساختاری که ممکن است به آرتروز لگن کمک کرده باشند، بریده می‌شوند. استئوتومی یک روش کمتر رایج است که معمولاً برای افراد جوان‌تر که به آرتروز لگن مبتلا هستند، استفاده می‌شود.
- تعویض مفصل لگن:جراحی تعویض مفصل لگن، که به عنوان آرتروپلاستی لگن نیز شناخته می‌شود، یک روش جراحی برای جایگزینی مفصل لگن آسیب‌دیده با یک مفصل مصنوعی است. این روش یک درمان بسیار موثر برای آرتروز لگن است که می‌تواند درد را به طور کامل از بین ببرد و عملکرد مفصل لگن را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. جراحی تعویض مفصل لگن معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. در طول جراحی، جراح برشی در ناحیه لگن ایجاد می‌کند و سپس مفصل لگن آسیب‌دیده را با یک مفصل مصنوعی جایگزین می‌کند. جراحی تعویض مفصل لگن معمولاً حدود 1 تا 2 ساعت طول می‌کشد.
انواع مفصل مصنوعی لگن:
دو نوع اصلی مفصل مصنوعی لگن وجود دارد:
مفصل‌های سیمانی: این نوع مفصل مصنوعی با استفاده از سیمان به استخوان لگن متصل می‌شود.
مفصل‌های بدون سیمان: این نوع مفصل مصنوعی بدون استفاده از سیمان به استخوان لگن متصل می‌شود و به جای آن از طریق رشد استخوان به داخل مفصل مصنوعی، ثبات خود را بدست می‌آورد.
ریکاوری بعد از جراحی:
بعد از جراحی مفصل لگن، شما به بستری شدن در بیمارستان به مدت 1 تا 2 روز نیاز خواهید داشت. در طول دوره ریکاوری، شما باید فیزیوتراپی انجام دهید تا عضلات اطراف مفصل لگن جدید خود را تقویت کنید و دامنه حرکتی خود را بهبود ببخشید. ریکاوری کامل بعد از جراحی تعویض مفصل لگن معمولاً چند ماه طول می‌کشد.
مزایای تعویض مفصل لگن:
- تسکین درد
- بهبود عملکرد مفصل لگن
- افزایش دامنه حرکتی
- بهبود کیفیت زندگی
عوارض تعویض مفصل لگن:
- عفونت
- خونریزی
- لخته شدن خون
- درد عصبی
- شل شدن مفصل مصنوعی
مراقبت های بعد از تعویض مفصل لگن:
- مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک
- انجام فیزیوتراپی
- مراقبت از زخم جراحی
- عدم انجام فعالیت‌های سنگین
- پیروی از دستورالعمل‌های پزشک
خدمات تعویض مفصل لگن از جمله خدمات تخصصی تیم یارطب میباشد. شما از ابتدای درمان تا پایان دوران نقاهت و بازگشت به روند طبیعی عملکرد مفصل لگن خود می‌توانید روی تیم یارطب حساب کنید. کافیست به وب سایت یارطب سر بزنید و با متخصصین ما تماس بگیرید.
انتخاب روش درمان:
انتخاب روش درمان مناسب برای آرتروز لگن به عوامل مختلفی از جمله سن، سلامتی عمومی، شدت علائم و ناهنجاری‌های ساختاری مفصل لگن بستگی دارد. پزشک با معاینه شما و بررسی علائم و شرایطتان، بهترین روش درمان را برای شما تجویز خواهد کرد.
به طور خلاصه
آرتروز مفصل لگن می‌تواند علل مختلفی داشته باشد و زندگی روزمره شما را مختل سازد. با تشخیص و درمان به موقع می‌توان از بروز عوارض احتمالی آرتروز لگن پیشگیری نمود. اگر در مفصل لگن خود احساس درد یا ناراحتی می‌کنید کافیست با مشاورین و متخصصین یارطب تماس بگیرید تا برای تشخیص و بهترین روش‌های درمانی متناسب با وضعیت شما، از درمان‌های خانگی تا درمان جراحی، شما را راهنمایی کند.
به وب سایت یارطب سر بزنید تا پاسخ تمامی سوالات خود را بیابید.