خلاصه کتاب مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر ( نویسنده رسول حق شناس )

کتاب «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر» اثر رسول حق شناس، گنجینه ای ارزشمند از نظریات و تجربیات شخصی در حوزه صحنه آرایی است که دیدگاهی تازه به فرآیند خلاقانه طراحی صحنه می بخشد. این اثر نه تنها به طراحان صحنه، بلکه به کارگردانان و دانشجویان هنرهای نمایشی کمک می کند تا پیوندی عمیق تر میان ذهن خلاق و عمل اجرایی در تئاتر ایجاد کنند. این خلاصه جامع، نگاهی دقیق به مهم ترین آموزه های این کتاب ارائه می دهد و راهی برای درک کامل مفاهیم آن، بدون نیاز به مطالعه تمام فصول، می گشاید.

در جهان تئاتر، جایی که هر صحنه فرصتی برای بیان داستانی نو و ایجاد تجربه ای فراموش نشدنی است، طراحی صحنه نقش حیاتی ایفا می کند. «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر» که توسط رسول حق شناس، هنرمندی با سال ها تجربه عملی در این عرصه به نگارش درآمده، صرفاً یک کتاب نظری نیست؛ بلکه پلی است میان آنچه در ذهن یک طراح می گذرد و آنچه در نهایت بر روی صحنه جان می گیرد. این کتاب جایگاهی ویژه در ادبیات نمایشی ایران دارد، چرا که از دیدگاهی تجربی و نه صرفاً آکادمیک، به چالش ها و فرصت های پیش روی طراحان صحنه می پردازد. هدف از ارائه این خلاصه، این است که خواننده به درکی عمیق و کاربردی از محتوای کتاب دست یابد و با مهم ترین اصول و دیدگاه های نویسنده آشنا شود. برای طراحان صحنه، چه آنانی که تازه قدم به این عرصه گذاشته اند و چه پیشکسوتان باتجربه، و همچنین برای کارگردانانی که در پی هم افزایی بیشتر با تیم طراحی خود هستند، و دانشجویان که به دنبال منابع پژوهشی و درک عمیق تر تئوری های طراحی اند، این اثر می تواند راهنمایی ارزشمند و الهام بخش باشد. این کتاب به خواننده کمک می کند تا به مفاهیم کلیدی، اصول راهگشا و رویکردهای نوآورانه در مدیریت مفهوم طراحی صحنه دست پیدا کند و مسیر خلاقیت نامحدود را در تئاتر تجربه کند.

فلسفه محوری کتاب: مدیریت مفهوم چیست و چگونه شکل می گیرد؟

در قلب دیدگاه های مطرح شده در کتاب «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر»، فلسفه ای عمیق نهفته است که رویکردی نوآورانه به فرآیند خلق فضاهای نمایشی ارائه می دهد. در عرصه طراحی صحنه، معمولاً دو دیدگاه اصلی قابل تشخیص است: نخست، آنانی که به دنبال خلق استعاره ها و مفاهیم پیچیده هستند و در این مسیر به فرم های خاص و متفاوت دست می یابند. این دیدگاه اغلب بر بیان غیرمستقیم و نمادین تمرکز دارد. در مقابل، گروه دوم، شامل طراحانی هستند که تلاش می کنند با در نظر گرفتن مفاهیم کلی و منطقی اثر، طرح صحنه را به سمت طراحی فرم هایی معین و تعریف شده هدایت کنند. این کتاب به روشنی تمرکز خود را بر دیدگاه دوم می گذارد و مدیریت مفهوم را نه یک تئوری انتزاعی، بلکه فرآیندی پویا برای پیوند دادن ذهن خلاق با عمل اجرایی می داند.

نویسنده در این اثر تأکید می کند که درک مفاهیم نمایشی، نه فقط به عنوان یک ایده انتزاعی، بلکه به مثابه ستون فقراتی است که تمامی جنبه های طراحی نهایی صحنه را شکل می دهد. این درک عمیق از ماهیت اثر، به طراح اجازه می دهد تا عناصری را انتخاب و چیدمان کند که هم بازتابی از پیام نمایشنامه باشند و هم به لحاظ بصری و کاربردی، فضایی مؤثر و منسجم خلق کنند. از این منظر، مدیریت مفهوم یعنی توانایی تبدیل ایده های ناملموس به واقعیت های بصری و فضایی که با دقت و ظرافت تمام، به خدمت رسانی به روایت نمایشی درمی آیند. این رویکرد، طراح را قادر می سازد تا از پیچیدگی های اولیه مفاهیم عبور کرده و به سمت فرم هایی حرکت کند که در عین سادگی، بیشترین تأثیر را بر مخاطب می گذارند و کارایی لازم را برای بازیگران فراهم می آورند.

اصول کلیدی و گام های عملی در طراحی صحنه بر اساس کتاب

کتاب «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر» مجموعه ای از اصول بنیادین و گام های عملی را معرفی می کند که طراحان را در فرآیند پیچیده و خلاقانه صحنه آرایی راهنمایی می کنند. این اصول، نه تنها بر دانش نظری، بلکه بر تجربه عملی و نگاهی منعطف به فرآیند طراحی تکیه دارند، که این رویکرد را از سایر آثار متمایز می سازد.

درک مفاهیم و تکامل طرح

فرآیند طراحی صحنه از دیدگاه رسول حق شناس، با تحلیلی عمیق از موقعیت های نمایشی آغاز می شود. این تحلیل شامل درک لایه های پنهان متن، فضای کلی اثر، شخصیت ها و روابطشان، و پیام هایی است که کارگردان قصد دارد به تماشاگر منتقل کند. در واقع، این گام اولیه، نقطه شروع برای انتخاب شیوه ای است که هم از لحاظ مفهومی و هم از نظر عملی، مناسب ترین برخورد را با نمایشنامه داشته باشد. نویسنده تأکید می کند که طرح های موفق، حاصل یک چرخه پیوسته از تبدیل ایده های اولیه، انتزاعی و گاه مبهم، به طرح های نهایی و ملموس صحنه هستند. این چرخه شامل مراحل گوناگونی از ایده پردازی، ترسیم، مدل سازی، و بحث و تبادل نظر است که هر یک به نوبه خود، به پالایش و تکامل طرح کمک می کنند.

یکی از مهم ترین نکاتی که در این بخش مطرح می شود، نقش دست مداخله گر بشر است. این عبارت بیانگر آن است که فرآیند طراحی هرگز یک مسیر خطی و از پیش تعیین شده نیست؛ بلکه همواره تحت تأثیر تغییرات، ایده های جدید، و نیازهای غیرمنتظره قرار می گیرد. این مفهوم، بر لزوم انعطاف پذیری طراح در طول فرآیند تأکید دارد. طراح باید آماده باشد تا طرح های اولیه خود را بازبینی کند، تغییر دهد، و حتی در صورت لزوم، آن ها را به کلی دگرگون سازد. این انعطاف پذیری، نه تنها یک ویژگی مطلوب، بلکه یک ضرورت برای رسیدن به طرحی است که واقعاً به نیازهای نمایش پاسخ می دهد و روح اثر را به بهترین شکل ممکن بر روی صحنه منعکس می کند.

اصول مدیریت مفهوم و چالش های آن

در طول تاریخ تئاتر، دستورالعمل ها و قواعدی برای طراحی صحنه شکل گرفته اند که ابزاری مفید برای ایجاد طرح های حرفه ای و کارآمد به شمار می آیند. این کتاب، ارزش و اهمیت این دستورالعمل های سنتی را به رسمیت می شناسد و اذعان دارد که پیروی از آن ها می تواند از بسیاری از اشتباهات رایج جلوگیری کند و به طرحی هماهنگ و زیبا منجر شود که پاسخگوی نیازهای کارگردان و بازیگران باشد. اما رسول حق شناس، با نگاهی خلاقانه و تجربه محور، فراتر از این قواعد گام برمی دارد.

نقطه قوت و دیدگاه نوآورانه کتاب در اینجاست که چرا و چه زمانی دور زدن یا نقض کردن این قوانین ضروری می شود. او معتقد است که هرچند عقل سلیم حکم می کند که ابتدا در استفاده از این قواعد مهارت یابیم، اما گاهی اوقات برای رسیدن به یک خلاقیت واقعی و نوآوری بی نظیر، باید از مرزهای متعارف فراتر رفت و حتی قوانین را زیر پا گذاشت. او به معرفی ویژگی های طرح های بی قاعده و فارغ از هنجارها می پردازد؛ طرح هایی که با استانداردهای معمول متفاوت هستند و شاید در نگاه اول عجیب یا حتی «زشت و بدقواره» به نظر برسند. این طرح ها معمولاً با ریسک هایی همراه هستند، از جمله هزینه های بالا، دشواری در ساخت و نگهداری، و شاید عدم رضایت برخی از مخاطبان از جنبه زیبایی شناسانه.

«اگر هنجارها را نادیده بگیریم و مرزهای طراحی خلاقه را وسعت ببخشیم، به احتمال زیاد ناچار خواهیم شد یک یا چند مورد از انتظارات (کارکردی ساده، هزینه معقول، ساخت و نگهداری آسان) را نادیده بگیریم. این احتمال وجود دارد که ساخت فضاهای صحنه حاصل از این طراحی، بسیار گران و غیرعملیاتی از آب دربیاید، نگهداری آن دشوار باشد و برخی آن را زشت و بدقواره بدانند. چرا این همه ریسک کردن؟ زیرا این امکان وجود دارد که این طرح های متفاوت، هیجان انگیز، تحریک آمیز، و از همه مهم تر، مبنای یک نوآوری باشند.»

اما نویسنده با جسارت تمام، بر این باور است که این ریسک ها ارزشش را دارند. چرا که چنین طرح هایی پتانسیل هیجان انگیزی، تحریک کنندگی و نوآوری را در خود نهفته اند. او خلاقیت را بزرگترین امتیاز یک هنرمند طراح صحنه می داند؛ عاملی که به طراح اجازه می دهد از چارچوب ها فراتر رفته و به ایده هایی دست یابد که شاید در ابتدا غیرممکن به نظر برسند. در نهایت، این کتاب طراحان را تشویق می کند تا بر اساس سیستم ارزش گذاری خودشان و با تکیه بر دانش و تجربه، دست به ریسک های محاسبه شده بزنند و مرزهای تخیل خود را بی نهایت بدانند.

نوآوری و ساختارشکنی در فرم های طراحی صحنه: مفاهیم پیشرفته رسول حق شناس

رسول حق شناس در کتاب خود، به مفاهیم پیشرفته تری در طراحی صحنه می پردازد که مرزهای نوآوری را در این هنر جابه جا می کنند. این بخش ها، عمق نگاه تجربی نویسنده را به نمایش می گذارند و راهکارهایی برای خلق فضاهایی ارائه می دهند که تماشاگر را به چالش می کشند و او را به تفکر وادار می کنند.

کاربرد فرم های زاویه دار

استفاده از زوایا در صحنه آرایی، صرفاً یک انتخاب زیبایی شناسانه نیست؛ بلکه رویکردی هدفمند برای ایجاد تأثیرات بصری و مفهومی خاص است. نویسنده در این بخش، به تحلیل چگونگی تأثیر فرم های زاویه دار بر ادراک فضا و القای احساسات مختلف به تماشاگر می پردازد. زوایا می توانند حس اضطراب، پویایی، خشونت، یا حتی شکست و عدم تعادل را به فضا تزریق کنند. استفاده هوشمندانه از خطوط مورب و زوایای تند، می تواند پرسپکتیو را دگرگون کرده و چشم تماشاگر را به سمت خاصی هدایت کند یا برعکس، از تمرکز او جلوگیری کند. حق شناس با ارائه نمونه ها و توصیه هایی، نشان می دهد چگونه می توان از این ابزار بصری قدرتمند برای تقویت پیام نمایشی و ایجاد یک تجربه بصری منحصر به فرد بهره برد.

ضد فرم ها در مقابل فرم های متعارف

مفهوم ضد فرم یکی از چالش برانگیزترین و در عین حال جذاب ترین بخش های کتاب است. ضد فرم ها، همانطور که از نامشان پیداست، در تقابل با فرم های متعارف و انتظارات بصری رایج قرار می گیرند. هدف از به کارگیری آن ها، ایجاد نوعی اخلال یا شگفتی بصری است که ذهن تماشاگر را به چالش می کشد. این فرم ها ممکن است در نگاه اول غیرمنطقی، ناهماهنگ، یا حتی نازیبا به نظر برسند، اما ماهیت آن ها در ایجاد یک پرسش، یک وقفه در جریان معمول ادراک، و تحریک کنجکاوی نهفته است. نویسنده توضیح می دهد که چگونه طراح می تواند با استفاده از ضد فرم ها، تماشاگر را از حالت انفعالی خارج کرده و او را به مشارکت فکری در فهم فضا و ارتباط آن با مفهوم نمایشی وادار سازد. این رویکرد به معنای فراتر رفتن از زیبایی صرف و ورود به حیطه تحریک فکری و بصری است.

ساختارشکنی هدفمند و غیرمتعارف

کتاب به رویکردی جسورانه در شکستن ساختارهای کهنه و گذشته، با رویکردی هدفمند و غیرمتعارف می پردازد. ساختارشکنی در اینجا به معنای تخریب بی هدف نیست، بلکه بازبینی و دگرگون ساختن آگاهانه اصول و فرم های سنتی است تا فضایی نو و معاصر خلق شود. دلایل این ساختارشکنی می تواند ریشه در نیاز به بیان مفاهیم جدید، مقابله با کلیشه های بصری، یا حتی ایجاد نوعی بیانیه هنری داشته باشد. نتایج چنین رویکردی، اغلب منجر به ایجاد نوآوری های چشمگیر در طراحی صحنه می شود که نه تنها به لحاظ بصری تازه هستند، بلکه از نظر مفهومی نیز با روح زمانه و پیام نمایش هماهنگی بیشتری دارند. حق شناس نشان می دهد که چگونه طراح با درکی عمیق از قواعد می تواند از آن ها فراتر رود و با جسارت، فرم هایی را بیافریند که پیش از این سابقه نداشته اند.

طراحی صحنه با قابلیت مرکز گریزی

مفهوم مرکز گریزی در طراحی صحنه، به معنای ایجاد فضایی است که در آن هیچ نقطه مرکزی مشخصی برای تمرکز بصری تماشاگر وجود ندارد. برخلاف صحنه های سنتی که اغلب بر یک نقطه کانونی مشخص تأکید دارند، طراحی مرکزگریز تماشاگر را به کاوش در سراسر فضا دعوت می کند. این رویکرد تأثیر قابل توجهی بر پویایی صحنه و القای حس عدم قطعیت در فضا دارد. نویسنده توضیح می دهد که چگونه طراح می تواند با توزیع عناصر بصری به گونه ای که چشم تماشاگر را به نقاط مختلف صحنه هدایت کند، و با اجتناب از ایجاد یک مرکزیت بصری غالب، فضایی پویا و در حال تغییر خلق کند. این نوع طراحی به خصوص برای نمایشنامه هایی که دارای روایت های چندپاره، شخصیت های پراکنده، یا فضاهای سیال هستند، بسیار مناسب است و به غنای مفهومی نمایش می افزاید.

صحنه های پرسپکتیواتور و خطای چشم

نقش پرسپکتیو و توهمات بصری در ایجاد عمق و فضاهای متغیر در صحنه، یکی دیگر از جنبه های نوآورانه مورد بحث در این کتاب است. صحنه های پرسپکتیواتور به آن دسته از طراحی ها اشاره دارند که با استفاده ماهرانه از قوانین پرسپکتیو، خطای چشم، و ترفندهای بصری، فضایی را خلق می کنند که بزرگتر، عمیق تر، یا متفاوت از آنچه واقعاً هست، به نظر می رسد. حق شناس نشان می دهد که چگونه می توان از خطای چشم برای اهداف نمایشی استفاده کرد؛ مثلاً برای ایجاد حس عظمت، فضاهای وهم آلود، یا حتی تحریف واقعیت. این تکنیک ها به طراح اجازه می دهند تا با محدودیت های فضایی صحنه مقابله کرده و با استفاده از نورپردازی، نقاشی، یا ساختارهای خاص، توهمی از واقعیت متفاوت را برای تماشاگر بیافریند. این رویکرد، صحنه را به یک بوم نقاشی تبدیل می کند که در آن، ابعاد و عمق می توانند به صورت نامحدود دستکاری شوند.

کاربرد فرم های زاویه دار، ضد فرم ها، ساختارشکنی، طراحی مرکزگریز و استفاده از خطای چشم، همگی نشان دهنده یک نگاه جامع و جسورانه به طراحی صحنه هستند که فراتر از رویکردهای صرفاً کاربردی می رود و به دنبال خلق تجربه های بصری و فکری عمیق برای مخاطب است. این مفاهیم، ابزارهایی قدرتمند را در اختیار طراحان قرار می دهند تا بتوانند با خلاقیت و نوآوری، فضاهایی بیافرینند که هرگز پیش از این دیده نشده اند و تأثیری ماندگار بر تماشاگر بگذارند.

جایگاه تجربه و نگاه غیرآکادمیک نویسنده

یکی از برجسته ترین ویژگی های کتاب «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر»، تأکید قاطع آن بر مباحثی است که صرفاً از منظر تجربه قابل بحث و نقد هستند. رسول حق شناس به صراحت بیان می کند که مطالب این کتاب هیچ گونه پس زمینه علمی و فکری محض را دنبال نمی کند و آنچه در آن درج شده، نتیجه سال ها کار عملی، آزمون و خطا، و مواجهه مستقیم با چالش های واقعی طراحی صحنه است. این رویکرد، کتاب را از یک اثر تئوریک خشک فاصله می دهد و به آن ماهیتی پویا و کاربردی می بخشد.

تجربه شخصی رسول حق شناس در ارائه راه حل های خلاقانه و عملی، ستون فقرات این اثر را تشکیل می دهد. او با مثال ها و تحلیل های برگرفته از تجربیات واقعی خود، به طراحان نشان می دهد که چگونه می توان در مواجهه با موقعیت های نمایشی، مناسب ترین شیوه ی برخورد مفهومی و عملی را انتخاب کرد. این تجربیات، نه تنها شامل موفقیت ها، بلکه شامل درس هایی است که از چالش ها و اشتباهات آموخته شده اند. از این رو، توصیه های او ملموس و قابل اجرا هستند و نه فقط ایده هایی انتزاعی.

«مباحث این کتاب فقط از منظر تجربه قابل بحث، نقد و نظر می باشد و هیچ گونه پس زمینه علمی و فکری را دنبال نمی کند و آنچه لازم به نظر می رسیده در آن درج شده است. هر گونه تحلیل و انتخاب عکس هایی از آثار موجود در کتاب یا ارائه پیشنهاد از منظر مؤلف، شاید از باب آکادمیک مورد قبول نیز نیفتد اما آنچه به بار نشسته می تواند یک راه حل خلاقانه بر پایه تجربه طراحی صحنه های آنی و حتی متغیر در یک اثر نمایشی باشد.»

علاوه بر این، کتاب بر اهمیت اعتماد به حس بصری و نقد تجربی در انتخاب تصاویر و تحلیل آثار تأکید می کند. نویسنده اذعان دارد که گاهی اوقات، یک تصمیم طراحی ممکن است از منظر آکادمیک و قواعد رسمی قابل توجیه نباشد، اما به دلیل حس بصری قوی و تجربه عملی طراح، بهترین راه حل برای یک صحنه خاص باشد. این دیدگاه، طراحان را تشویق می کند تا به غریزه و شهود خود اعتماد کنند و با رویکردی آزادانه و مستقل، به خلق اثر بپردازند. تحلیل عکس های آثار موجود در کتاب نیز، از همین منظر نقد تجربی صورت گرفته و به هیچ عنوان در پی اثبات یا رد نظریه خاصی نیست؛ بلکه صرفاً ارائه دهنده دیدگاهی است که از دل تجربه زاییده شده است. این نگاه غیرآکادمیک، برای مخاطبانی که به دنبال راهکارهای واقعی و الهام بخش هستند، بسیار جذاب و مفید خواهد بود.

اهمیت و کاربرد این کتاب برای جامعه تئاتر امروز

کتاب «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر» بیش از آنکه صرفاً یک متن دانشگاهی باشد، به منزله یک راهنمای عملی و الهام بخش برای طراحان معاصر تئاتر است. در دوران کنونی، که تئاتر همواره در حال تحول و نوآوری است، نیاز به منابعی که بتوانند طراحان را به سمت خلاقیت و جسارت در طراحی سوق دهند، بیش از پیش احساس می شود. این کتاب با رویکرد تجربه محور و غیرآکادمیک خود، دقیقاً به این نیاز پاسخ می دهد و به عنوان یک مرجع کاربردی برای مواجهه با چالش های پیچیده صحنه آرایی عمل می کند.

دیدگاه های نوین کتاب، به طراحان کمک می کند تا با فضای تئاتر معاصر و نیازهای پویای آن مواجه شوند. در تئاترهای امروزی، صرفاً زیبایی بصری کافی نیست؛ بلکه صحنه باید قادر باشد مفاهیم عمیق نمایشی را منتقل کند، در ذهن تماشاگر پرسش ایجاد کند، و فضایی پویا و درگیرکننده خلق کند. مباحثی مانند کاربرد فرم های زاویه دار، ضد فرم ها، ساختارشکنی هدفمند و طراحی مرکزگریز، ابزارهایی نوین در اختیار طراحان قرار می دهند تا بتوانند آثاری بدیع و تأثیرگذار خلق کنند که هم با متن نمایش همخوانی دارند و هم با ذائقه هنری مخاطب امروز ارتباط برقرار می کنند.

تأثیر این کتاب بر بهبود کیفیت طراحی صحنه و افزایش خلاقیت در هنرهای نمایشی، قابل چشم پوشی نیست. با مطالعه این اثر، طراحان نه تنها با اصول فنی آشنا می شوند، بلکه به درکی عمیق تر از فلسفه پشت طراحی صحنه دست می یابند. این درک، به آن ها کمک می کند تا از تکرار کلیشه ها دوری کرده و به سمت راه حل های نوآورانه و منحصر به فرد حرکت کنند. این کتاب، طراحان را به ریسک پذیری، آزمایش ایده های جدید، و اعتماد به شهود هنری خود تشویق می کند، که نتیجه آن، ارتقاء سطح کیفی طراحی صحنه و شکوفایی استعدادهای خلاق در جامعه تئاتر خواهد بود. این اثر، پتانسیل آن را دارد که نسل جدیدی از طراحان صحنه را پرورش دهد که فراتر از قواعد مرسوم، به دنبال خلق تجربه های بصری بی نظیر هستند.

نتیجه گیری: فراتر از قوانین، در مسیر خلاقیت نامحدود

کتاب «مدیریت مفهوم در طراحی صحنه تئاتر» اثر رسول حق شناس، نه تنها یک راهنمای جامع برای طراحان صحنه است، بلکه دعوت نامه ای است به سفری در دنیای خلاقیت نامحدود. این اثر به روشنی نشان می دهد که هنر طراحی صحنه، فراتر از پیروی صرف از قوانین و دستورالعمل های سنتی است و در هم افزایی میان مدیریت مفهوم و رویکردی تجربه محور، به اوج خود می رسد. نویسنده با تکیه بر سال ها تجربه عملی خود، پیوندی ناگسستنی میان تفکر مفهومی و اجرای عملی در صحنه آرایی ایجاد می کند و به طراحان می آموزد که چگونه از ایده های انتزاعی به فرم های ملموس و مؤثر دست یابند.

آنچه این کتاب به طراحان منتقل می کند، جسارت ریسک پذیری و نوآوری است. او با ارائه مفاهیم پیشرفته ای چون کاربرد فرم های زاویه دار، ضد فرم ها، ساختارشکنی هدفمند، طراحی مرکزگریز و استفاده از خطای چشم، مرزهای تصور را گسترش می دهد. این مفاهیم، طراحان را تشویق می کنند تا از منطق های متعارف فراتر رفته و به ایده هایی دست یابند که شاید در نگاه اول غیرمتعارف به نظر برسند، اما پتانسیل ایجاد تجربه های بصری بی نظیر و تأثیرگذار را در خود نهفته دارند. کتاب یادآور می شود که خلاقیت، بزرگترین امتیاز یک هنرمند است و با تکیه بر دانش و تجربه، می توان حتی قوانین را نقض کرد تا به نوآوری های هیجان انگیز دست یافت. این اثر نه تنها یک منبع آموزشی است، بلکه الهام بخش تمامی کسانی است که در پی کشف افق های جدید در هنر طراحی صحنه هستند و می خواهند فراتر از قوانین، در مسیر خلاقیت نامحدود گام بردارند. مطالعه و تعمق در اصول این کتاب، قطعاً به بهبود کیفیت و افزایش جسارت هنری در طراحی صحنه کمک شایانی خواهد کرد.