پاسخ به پرسش‌های رایج درباره بیماری هپاتیت E

به گزارش دکترنامه ، ویروس هپاتیت E معمولاً با روش مدفوع خوراکی منتقل می شود. در کشورهای در حال توسعه ، که بیشتر ژنوتیپ های HEV یک و دو یافت می شود ، شایع ترین منبع عفونت ، آب آشامیدنی آلوده است و در واقع افراد اغلب از طریق نوشیدن آب آشامیدنی آلوده به مدفوع افراد مبتلا به هپاتیت E به این بیماری مبتلا می شوند.

در کشورهای پیشرفته ، موارد منفرد ویروس HEV ژنوتیپ 3 از طریق مصرف گوشت خوک ، آهو و گراز وحشی خام یا نیمه پخته گزارش شده است. در چین ، تایوان و ژاپن موارد ژنوتیپ 4 HEV به عنوان بیماری های منتقله از غذا گزارش شده است.

از طرف دیگر حیوانات می توانند ویروس هپاتیت E را به انسان منتقل کنند. ویروس هپاتیت E می تواند باعث عفونت در برخی از پستانداران شود و خوردن گوشت آلوده یا اندام های حیوانی به صورت خام یا نپخته می تواند این بیماری را به عنوان یک بیماری خوراکی به انسان منتقل کند. HEV RNA (ژنوتیپ های 3 و 4) از گراز وحشی ، گوشت خوک و گوزن جدا شد.

علائم و نشانه های هپاتیت E چیست؟

بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت E ، به ویژه نوجوانان و کودکان ، هیچ علامتی ندارند. در بیماران علامتی ، علائم مشابه سایر هپاتیت های ویروسی حاد و آسیب کبدی است و ممکن است شامل یک یا چند علامت از جمله تب ، خستگی ، بی اشتهایی ، حالت تهوع ، استفراغ ، درد شکم ، زردی ، ادرار تیره و مدفوع بی رنگ باشد. و ….

نسبت عفونت های علامتی به علامت از یک تا دو به یک تا 13. متفاوت است. در بیماران علامتی ، علائم معمولاً 2-6 هفته (میانگین 40 روز) پس از قرار گرفتن در معرض ویروس هپاتیت E ظاهر می شوند.

چه کسانی بیشتر به علائم هپاتیت E مبتلا می شوند؟

برخی از افراد مبتلا به هپاتیت E هیچ علائمی از عفونت حاد ندارند. در کشورهای در حال توسعه ، هپاتیت E علامت دار معمولاً در میانسالی و بزرگسالان جوان (معمولاً در سنین 15 تا 44 سال) بروز می کند. زنان باردار بیشتر در معرض خطر بیماری شدید از جمله هپاتیت B و مرگ هستند.

دوره خاص عفونت بعد از عفونت HEV تخمین زده نشده است ، اما ممکن است از یک هفته قبل تا 30 روز پس از زردی از طریق مدفوع دفع شود. اگر فردی به طور مزمن بیمار شود ، در هنگام عفونت ویروس را دفع می کند.

تا چه حد هپاتیت E یک بیماری جدی و خطرناک است؟

بیشتر افراد مبتلا به هپاتیت E به طور کامل بهبود می یابند. در صورت شیوع هپاتیت E ، میزان مرگ و میر کلی حدود یک درصد است. با این حال ، در زنان باردار ، هپاتیت E می تواند به یک بیماری جدی تبدیل شود و مرگ در زنان باردار در سه ماهه سوم ممکن است به 10 تا 30 درصد برسد. هپاتیت E در افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی و گیرندگان پیوند که تحت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند نیز می تواند تهدیدی جدی برای سلامتی باشد و حتی منجر به نارسایی کبدی و مرگ شود.

در حال حاضر ، در کشورهای در حال توسعه که موارد هپاتیت E به طور کلی توسط ژنوتیپ های 1 و 2 ویروس HEV ایجاد می شود ، هیچ گزارشی از پیشرفت اشکال حاد یا مزمن بیماری گزارش نشده است. با این حال ، در کشورهای پیشرفته ، تعداد فزاینده ای از عفونت های ژنوتیپ 3 هپاتیت E به هپاتیت مزمن و بیماری مزمن کبدی تبدیل شده است. این وضعیت مزمن معمولاً در گیرندگان پیوند اعضا که با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی درمان می شوند ، اتفاق می افتد.

چه کسی باید از نظر هپاتیت E آزمایش شود؟

هر کسی با علائم هپاتیت ویروسی که آزمایشات سرولوژیک برای هپاتیت A ، هپاتیت B ، هپاتیت C ، سایر ویروس های کبدی و سایر علل آسیب حاد منفی کبد دارد ، باید برای عفونت HEV در نظر گرفته شود. هر کسی که مشکوک به هپاتیت بالینی باشد و سابقه سفر به مناطق بومی هپاتیت E یا مناطق تحت تأثیر شیوع هپاتیت E را داشته باشد ، باید از نظر عفونت HEV ارزیابی شود. هنگام گرفتن شرح حال و مصاحبه با این افراد ، باید سابقه سفر ، منابع آب آشامیدنی مورد استفاده ، سابقه خوردن غذای خام یا نپخته و سابقه تماس با افراد مبتلا به زردی به دقت ارزیابی شود. علاوه بر این ، عفونت HEV باید در هر فردی که علائم آسیب کبدی غیر قابل توضیح را دارد ، صرف نظر از سابقه سفر ، مورد توجه قرار گیرد. هپاتیت E از نظر بالینی هیچ تفاوتی با انواع دیگر هپاتیت ویروسی حاد ندارد. تشخیص قطعی بیماری فقط در صورت نتیجه مثبت آنتی بادی نسبت به HEV یا نتیجه آزمایش HEV RNA مثبت خواهد بود.

هپاتیت E چگونه درمان می شود؟

هپاتیت E معمولاً خودبه خود و بدون نیاز به درمان برطرف می شود. درمان ضد ویروسی خاصی برای این بیماری وجود ندارد و اساس درمان دریافت درمان حمایتی است. بیمار باید استراحت و تغذیه کافی داشته باشد و مایعات زیادی بنوشد. همچنین ، قبل از مصرف هر دارویی که می تواند باعث آسیب کبدی ، به ویژه استامینوفن شود ، با پزشک خود مشورت کنید. در برخی موارد ، ممکن است بیمار نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد و این خصوصاً برای زنان باردار اهمیت دارد.

طبق گفته وزارت بهداشت ، اساس پیشگیری از هپاتیت E در مرحله اول ، دفع بهداشتی فاضلاب و دسترسی به آب آشامیدنی سالم است. به یاد داشته باشید که در طول سفر آب ناسالم ننوشید. جوشش و کلرزنی باعث غیرفعال شدن ویروس HEV در آب می شود. ایمونوگلوبولین ها در جلوگیری از هپاتیت E موثر نیستند. همچنین در حال حاضر هیچ واکسن هپاتیت E مورد تأیید FDA در کشور ما و اکثر کشورهای جهان در دسترس نیست ، اما در سال 2012 واکسن نوترکیبی برای استفاده در چین تصویب شد.

انتهای پیام