عجیب اما واقعی : تلاش برای رساندن عمر انسان به ۵۰۰ سال به سبک صدف های اقیانوسی!

“شاید” یادم می آید که پاسخ دادم. منظورت از طولانی چیه؟

“قرن.”

شاید اشتباه شنیدم: “ببخشید، فکر کردم قرن ها گفتی.”

“بله، درست است، قرن ها.”

چند ماه بعد، دو محقق از دانشگاه بنگر به مطب من آمدند و در مورد سن دوکفه ای ها (حیواناتی با صدف های لولایی شامل صدف، گوش ماهی، صدف و صدف سیاه) با من صحبت کردند. این محققان توانستند سن دقیق (بر حسب سال) هر صدف را تعیین کنند. آنها این روش را اسکلروکرونولوژی می نامند که به معنای تعیین سن موجودات با استفاده از قسمت های سخت آنهاست.

مینگ صدف ایسلندی (جزیره قطب شمال) گذشته. صدف های ایسلندی در قفسه های خاکی در دو طرف اقیانوس اطلس شمالی زندگی می کنند. به نظر می رسد آنها آب سرد را ترجیح می دهند و در مناطقی زندگی می کنند که دمای آب به ندرت از 16 درجه سانتیگراد بالاتر می رود. این صدف معروف پس از کشف عمر طولانی آن توسط مطبوعات به نام صدف مینگ داده شد. زیرا او در سال 1499 در زمان سلسله مینگ چین به دنیا آمد.

مانند همه صدف‌ها، مینگ اولین بخش جوانی خود را به سرگردانی بی‌هدف در ستون آب می‌گذراند تا اینکه در حدود 80 متری ساحل شمالی ایسلند مستقر شد. صدف ها در بقایای عصر یخبندان کوچک و در طی قرن ها تبدیل ایسلند از یک کشور روستایی کم جمعیت به یکی از توسعه یافته ترین جوامع جهان زندگی کردند.

به عنوان یک گروه، دوکفه ای ها ممکن است حیواناتی با عمر طولانی باشند. نشان داده شده است که چندین گونه از دوکفه ای ها برای یک قرن یا بیشتر زندگی می کنند، مانند صدف پروبوسیس (168 سال)، صدف مروارید آب شیرین (190 سال)، و صدف اخیراً کشف شده در اعماق دریا (این صدف ها حلقه رشد ندارند. اما با کمک قدمت رادیوکربن مشخص شد که بیش از 500 سال قدمت دارد.

درک بهتر اینکه چرا دوکفه ای ها تا این حد عمر می کنند می تواند به کشف این که چگونه حیوانات از دوکفه ای گرفته تا کرم لوله ای و کوسه می توانند پیری را به تعویق بیندازند کمک کند. راز آنها می تواند به دانشمندان در یافتن راه هایی برای افزایش عمر انسان کمک کند.

طول عمر دوکفه ای ها می تواند به دلیل ویژگی های طبیعی خاص آنها، محیطی که در آن زندگی می کنند یا نحوه رفتار و عملکرد آنها یا به احتمال زیاد ترکیبی از هر سه عامل باشد.

مانند بسیاری از حیوانات با عمر طولانی، دوکفه ای ها نیز خونسرد هستند. ارگانیسم های خونسرد، به ویژه آنهایی که در محیط های سرد زندگی می کنند، می توانند از دو فرآیندی که می توانند به پیری کمک کنند، اجتناب کنند.

بیشتر دوکفه ای ها در بزرگسالی بی تحرک هستند و به ندرت حرکت می کنند.

در آزمایش محققان، صدف های ایسلندی به مدت دو ماه بدون هیچ اکسیژنی زنده ماندند. صدف ها این کار را با توانایی کاهش شدید متابولیسم خود انجام می دهند (شاید به اندازه 1٪ از حد طبیعی).

به نظر می رسد صدف های ایسلندی در آب های گرم تر عمر کوتاه تری دارند البته ممکن است پوسته هایی در اطراف آبراه های سرد یا در بستر دریای قطب جنوب وجود داشته باشد که جوان تر از صدف های مینگ باشند.

علاوه بر این، هر چه دوکفه ای ها بیشتر عمر کنند، پوسته ضخیم تر و بزرگتر خواهد بود. بنابراین تعداد شکارچیانی که می توانند به آن نفوذ کنند به تدریج در حال کاهش است. بسیاری از دوکفه ای ها به طور جزئی یا کامل در گل و لای بستر دریا زندگی می کنند و شرایط آنها را ایمن تر می کند.

اگر این عوامل در طول عمر فوق‌العاده برخی از گونه‌های دوکفه‌ای نقش داشته باشد، می‌توان انتظار داشت که برعکس، حتی در دوکفه‌ای‌ها نیز طول عمر کاهش یابد.

طول عمر به توانایی مقابله با آسیب های ناشی از رادیکال های اکسیژن مربوط می شود.

چند صدف خوراکی خریدیم که تا یک قرن عمر می کنند. ما همچنین چندین نوع صدف دیگر را که تا 20 سال عمر می کنند و تعدادی صدف خلیج صید کردیم. سپس مواد شیمیایی تولید کننده رادیکال اکسیژن را به مخازن آنها اضافه کردیم و آنچه را که اتفاق افتاد ثبت کردیم.

نتایج شگفت انگیز است. تمام صدف های کوتاه مدت در خلیج ظرف دو روز مردند. صدف 20 ساله در روز پنجم مرد. 11 روز طول کشید تا صدف 100 ساله بمیرد. با این حال، به نظر می رسد صدف های ایسلندی تحت تاثیر قرار نگرفته اند. بعد از دو هفته آنها هنوز زنده بودند و سالم به نظر می رسیدند.

ما چندین ماده شیمیایی دیگر را امتحان کردیم که به روش‌های مختلف به سلول‌ها آسیب می‌رسانند و نتایج مشابهی دیدیم: حیوانات با عمر طولانی‌تر می‌توانند در برابر حملات بیشتر محصولات جانبی آسیب‌رسان مانند رادیکال‌های اکسیژن مقاومت کنند. درک ماهیت این تحمل بالا می تواند به دانش ما در مورد چگونگی زندگی طولانی تر و زندگی سالم تر بیفزاید.

اگرچه صدف‌ها عضوی ندارند که بتوان آن را مغز نامید، صدف‌های ایسلندی ممکن است کلید درمان بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون را داشته باشند.

در واقع، عصاره صدف ایسلندی بهتر از عصاره های مشابه استخراج شده از بافت انسانی با هر پروتئینی که ما آزمایش کردیم، عمل کرد. ما حتی آن را روی بتا آمیلوئید، پروتئینی که پلاک های آلزایمر را تشکیل می دهد، امتحان کردیم.

در هفت سال گذشته، ما به دنبال راز توانایی صدف ایسلند برای جلوگیری از تا شدن اشتباه پروتئین بوده ایم. ما در یافتن تعدادی از عواملی که در این امر نقشی ندارند بسیار موفق بوده ایم. متأسفانه تا به امروز نتوانسته ایم عامل را شناسایی کنیم. با این حال، ما به کار روی این موضوع ادامه می دهیم. در بیشتر موارد، دانش به سختی و خیلی دیر به دست می آید.

این مقاله برگرفته از کتاب باغ وحش Methuselah: آنچه طبیعت می تواند به ما در مورد زندگی طولانی تر و سالم تر بیاموزد نوشته استیون N. یک معلم است.