اتفاقی عجیب در لبه منظومه شمسی در حال رخ دادن است

به گزارش Clear Report، درست در حوالی هالووین، دانشمندان یک اتفاق ترسناک و عجیب را در لبه منظومه شمسی کشف کرده اند و آن هلیوپوز است که مرز بین Horsphere یا Heliosphere است. ) و محیط بین ستاره ای و فضایی (ماده بین ستاره ای)، به نظر مواج هستند و زوایای مورب غیرمنتظره ای ایجاد می کنند.

به گفته اسپیس، هلیوپوز بخشی از منظومه شمسی است که در معرض ذرات و یون های فضای بیرونی قرار دارد. هلیوپوز مرز هلیوسفر یا ناحیه کروی اطراف خورشید است. هلیوپوز پر از میدان مغناطیسی خورشیدی و باد خورشیدی است که از پروتون ها و الکترون ها تشکیل شده است.

هلیوسفر ناحیه ای حباب مانند است که باد خورشیدی را در خود جای داده است. Horspehr کل منظومه شمسی و میدان مغناطیسی خورشید را در بر می گیرد که چندین کیلومتر فراتر از مدار پلوتو امتداد دارد. پلاسمای بازدم شده از خورشید (طوفان های خورشیدی) این حباب ها را در برابر فشار مولکول های گاز بین ستاره ای، هیدروژن و هلیوم که در سراسر کهکشان راه شیری پراکنده شده اند، ایجاد می کند و از آنها دفاع می کند.

جریان باد خورشیدی از خورشید شروع می‌شود و با سرعت تا ناحیه شوک پایانی ادامه می‌یابد تا زمانی که با رسیدن به این منطقه ناگهان کند می‌شود. منطقه ای که بعد از خروج غافلگیرکننده قرار دارد به نام هلیوشث شناخته می شود. گوشته خورشید یک ناحیه میانی است که مرز بیرونی آن مرز هلیوسفر است. به مرز هلیوسفر هلیوپوز نیز می گویند.

شکل کلی حباب هلیوسفر به دلیل فشار و چگالی گازهای عبوری از منظومه شمسی و همچنین به خورشید تغییر می کند و یک کره کامل نیست. کمبود داده ها و بکر و ناشناخته بودن این منطقه باعث شده است که نظریه های زیادی برای مدل سازی این منطقه ایجاد شود.

البته، این مفهوم کلی که هلیوپوز تغییر شکل می دهد، جدید نیست. در طول دهه گذشته، محققان متوجه شده اند که هلیوپوز ثابت نیست. آنها این کشف را با استفاده از داده های وویجر 1 و وویجر 2 انجام دادند. این دو فضاپیما به همراه ماهواره کاوشگر مرز بین ستاره ای ناسا (IBEX) تنها فضاپیمایی هستند که تا کنون هلیوسفر را ترک کرده اند.

کاوشگر مرز بین ستاره‌ای ناسا (IBEX) انتشار اتمی خنثی پرانرژی (ENA) را که هنگام تعامل باد خورشیدی و محیط بین ستاره‌ای ایجاد می‌شود، مطالعه می‌کند.

اریک زیرنشتاین، فیزیکدان فضایی در دانشگاه پرینستون می گوید: فضاپیمای وویجر تنها اندازه گیری مستقیم و در محل این مرزها را ارائه می دهد، اما تنها در یک نقطه در فضا و زمان، و IBEX به سازماندهی این داده ها کمک می کند.

دانشمندان از این داده ها برای ایجاد مدل هایی استفاده کرده اند که چگونگی تغییر هلیوپوز را پیش بینی می کند. به طور خلاصه، باد خورشیدی و محیط بین ستاره ای به یکدیگر فشار می آورند و می کشند تا مرزی ایجاد کنند که دائماً در حال حرکت است.

تحقیقات اخیر در مورد هلیوپوز داده هایی را نشان داده است که با یافته های قبلی در تناقض است. برای چندین ماه در سال 2014، ماهواره IBEX درخشندگی اتم‌های خنثی پرانرژی یا ENA را ثبت کرد که عدم تقارن را در هلیوپوز نشان می‌داد و تیم بعداً متوجه شد که این عدم تقارن با مدل ناسازگار است.

علاوه بر این، دانشمندانی که داده های سفرهای وویجر 1 و وویجر 2 را بررسی کردند، دریافتند که هلیوپوز در مدت زمان بسیار کوتاهی به طور چشمگیری تغییر کرده است. این به توضیح اینکه چرا بین ورود این دو کاوشگر به فضای بین ستاره‌ای که به ترتیب در سال‌های 2012 و 2018 رخ داد، فاصله زیادی وجود دارد، کمک می‌کند. اما این نوع حرکت هلیوپوز نیز با این مدل‌ها در تضاد است.

در نهایت، در مقاله ای که در مجله Nature Astronomy منتشر شد، محققان این تمایز را “جالب و بالقوه بحث برانگیز” نامیدند.

زیرنشتاین گفت که دانشمندان قصد دارند به مطالعه هلیوپوز ادامه دهند، به این امید که بینش های بیشتری از کاوشگر نقشه برداری و شتاب بین ستاره ای ناسا (MAP) به دست آورند، یک ماهواره جدید و بهبود یافته که می تواند ENA را که قرار است در سال 2025 پرتاب می شود، شناسایی و مکان یابی کند.

دانشمندان می گویند تا آن زمان، ما فقط می توانیم در مورد پدیده ارواح که در اعماق منظومه شمسی رخ می دهد، حدس و گمان کنیم.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان