توضیح ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری

به موجب متن ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری، قرار های منع و موقوفی تعقیب و اناطه، همچنین، قرارهای تامین خواسته؛ بازداشت موقت، ابقاء و تشدید تامین، قابل اعتراض هستند و شاکی یا متهم، حسب مورد، می توانند، با طی کردن مراحل و مراتب اعتراض، در مهلت مقرر قانونی، نسبت به قرارهای مورد اشاره، اعتراض نمایند.

البته، این اعتراض، باید در مهلت قانونی تعیین شده توسط قانون گذار صورت گیرد و هر کدام از متهم و شاکی، تنها به قرارهایی که قانون گذار، در متن ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری، امکان اعتراض به آن ها را برایشان در نظر گرفته، حق اعتراض دارند.

مقصود از قرار منع تعقیب، قراری است که بازپرس، پس از بررسی ادله و مدارک موجود، به علت عدم وجود دلایل کافی برای ارتکاب جرم از ناحیه متهم یا جرم نبودن عمل ارتکابی منتسب به متهم، صادر می نماید.

مقصود از قرار موقوفی تعقیب، قراری است که ادامه تعقیب را متوقف می کند و مستفاد از ماده 13 قانون آیین دادرسی کیفری، در مواردی نظیر “فوت متهم یا محكوم علیه؛ گذشت شاكی یا مدعی خصوصی در جرایم قابل گذشت؛ شمول عفو؛ نسخ مجازات قانونی؛ شمول مرور زمان، در موارد پیش‌بینی شده در قانون؛ توبه متهم، در موارد پیش‌بینی شده در قانون؛ اعتبار امر مختوم؛ توقف تعقیب و دادرسی، در صورت جنون متهم، پیش از صدور حکم قطعی؛ اعتبار امر مختوم” صادر می گردد.

مقصود از قرار اناطه، قراری است که به موجب آن، رسیدگی به جرم و نتیجه پرونده، موکول به رسیدگی به موضوع دیگری که در صلاحیت دادگاه حقوقی است، می گردد.

مقصود از قرار تامین خواسته، قراری است که به درخواست شاکی، برای جبران ضرر و زیان وارده از سوی متهم، صادر می گردد و در صورت صدور آن، توسط بازپرس، اموال متهم توقیف می شود لکن، بازپرس، صدور قرار تامین کیفری را نیز در کنار این قرار، مد نظر دارد.

مقصود از قرارباز داشت موقت، قراری است که در برخی موارد، توسط بازپرس در جرایمی نظیر جرائمی که مجازات قانونی آن ها سلب حیات است و سایر موارد مصرح در ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری، صادر می شود و به موجب آن، از فرار متهم، یا برهم خوردن نظم عمومی و مواردی از این دست که با آزادی متهم امکان وقوع آن ها وجود دارد، جلوگیری می گردد.

مقصود از قرار ابقاء تامین، مستفاد از ماده 242 قانون آیین دادرسی کیفری، قراری است که بازپرس، آن را با عللی موجه، با وجود گذشت دو ماه و در برخی جرایم، یک ماه، از بازداشت بودن متهم و عدم صدور تصمیم نهایی دادسرا در خصوص پرونده اتهامی متهم، صادر کرده و به موجب آن، قرار قبلی را ابقا می نماید؛ این درحالی است که در صورت عدم وجود عذری موجه، بازپرس، موظف به فک یا تخفیف تامین است.

مقصود از قرار تشدید تامین، مستفاد از تبصره ماده 243، قراری است که به موجب آن، قرار قبلی، در جریان تحقیقات مقدماتی تا پیش از تنظیم کیفر خواست از حیث نوع یا مبلغ، تغییر یافته و شدید تر می شود.

پس از توضیحی اجمالی در خصوص شرح و تفسیر متن ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی کیفری، در ادامه، نکات حقوقی مربوط به متن این ماده، ارائه خواهد شد. علاقمندان به کسب اطلاعات بیشتر در خصوص اعتراض به قرار منع تعقیب که بر اساس تفسیر متن ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری، یکی از قرار های قابل اعتراض صادره از سوی بازپرس است، می توانند مقاله زیر را مطالعه نمایند.

یکی از معروف ترین قرار های صادره در دادسرا، قرار منع تعقیب است. احتمالا تا بحال برای خودتان یا دیگران این اسم را شنیده باشید. اما جزئیاتی در خصوص این قرار معروف وجود دارد که بهتر است با آن آشنا باشید.

پس از اینکه پرونده وارد دادسرا می شود بازپرس تحقیقات لازم را انجام می دهد و نتیجه ی تحقیقات را به صورت قرار صادر می کند.

مثلا ممکن شما از فردی به جرم سرقت شکایت کردید، حال پس از تحقیقات به علت نبودن مدارک کافی، قرار منع تعقیب صادر می شود.

حال بر عکس در صورتی که شما با مدارک کافی بتوانید اثبات کنید او از شما دزدی کرده است، قرار مجرمیت برای متهم صادر می شود.

در صورتی که نسبت به قرار منع تعقیب اعتراض شود؛ پرونده به دادگاه کیفری ارسال می شود و اگر دادگاه اعتراض شاکی را بپذیرد؛ قرار منع تعقیب نقض می شود و برای متهم قرار مجرمیت صادر خواهد شد.

لازم است چند نکته را در همگام نوشت اعتراض رعایت کنید؛ اما پیش از آن باید بدانید که جون اعتراض به این قرار فرصت نهایی شما است، بهتر است حتما با وکیل مشورت نمایید.