آیا دایناسورها را کرونا منقرض کرده؟

این بقایای دایناسور 150 میلیون ساله که توسط تیمی از محققان مؤسساتی در سراسر ایالات متحده کشف شده است، بینش های جدید و هیجان انگیزی را در مورد نحوه زندگی و مرگ حیوانات باستانی ارائه می دهد.

این مطالعه با عنوان “اولین مورد عفونت تنفسی به سبک پرندگان در دایناسور غیر پرندگان” در مجله Scientific Report منتشر شد.

دایناسور مورد بحث یک “سوروپود جوان” یا “دایناسور گردن دراز” از خانواده “Diplodocidae” به نام “دالی” است. قدمت آن مربوط به دوران ژوراسیک و مزوزوئیک است و هنگامی که بقایای آن در جنوب غربی مونتانا یافت شد، شواهد واضحی از عفونت تهاجمی در نزدیکی برخی از مهره‌ها را نشان داد.

پس از کشف فسیل توسط دانشمندان به رهبری کری وودراف، آنها گفتند که قبلاً هرگز یک برآمدگی استخوانی غیرعادی با شکل و بافت غیرعادی ندیده بودند. در نهایت مشخص شد که این توده در ناحیه کیسه هوای آلوده است.

کیسه های هوای مشابهی در پرندگان امروزی یافت می شود و معمولاً برای تبادل اکسیژن با سیستم تنفسی استفاده می شود. این کیسه های هوایی به ریه های دالی متصل بودند و بخشی جدایی ناپذیر از سیستم تنفسی دایناسور را تشکیل می دادند. سی تی اسکن این توده نامنظم نشان داد که این توده از استخوان غیرطبیعی ساخته شده است که به احتمال زیاد ناشی از عفونت است.

وودراف توضیح می دهد: “همه ما این علائم را تجربه کرده ایم، از جمله سرفه، مشکلات تنفسی و تب، و دایناسورهای 150 میلیون ساله در اینجا وجود داشته اند که احتمالاً مانند همه ما این علائم را در زمان بیماری تجربه کرده اند.”

این به خودی خود جالب است، اما همچنین چیزی را به طور بالقوه پیشگام تر نشان می دهد. اعتقاد بر این است که پرندگان مدرن از دایناسورهای پرندگان به خانواده ای از “پرندگان شکاری” تکامل یافته اند، نه دایناسورهای بزرگ و پر شده. این یافته ها می تواند نشان دهد که “مرغ مگس خوار” و “خزندگان” بیش از آنچه قبلا تصور می شد مشترک هستند.

“Ornithischia” مجموعه ای از دایناسورهای گیاهخوار بودند. از آنجایی که استخوان های استخوان بند از این نظر شبیه به پرندگان است، به این نام خوانده می شوند.

Saurischia همچنین یکی از دو راسته اصلی دایناسورها است که شامل تمام گونه های دایناسورهای گوشتخوار از جمله پرندگان، به علاوه یکی از دو نوادگان اصلی دایناسورهای گیاهخوار، خزندگان پاریسی است.

بیشتر این گونه‌های دایناسور مانند آپاتوزاروس، آلوسور و تیرانوزور شکل باستانی زیستگاه اجدادی خود را حفظ کرده‌اند که آنها را از دیگر ردیف‌های پرندگان متمایز می‌کند. از این رو، آنها را نگهدارنده خزندگان مشابه خزندگان می نامند.

یافته های مطالعه به نویسندگان آن اجازه داد تا حدس بزنند که عفونت تنفسی می تواند ناشی از عفونت قارچی مشابه آسپرژیلوزیس باشد. آسپرژیلوزیس یک بیماری شایع تنفسی است که امروزه پرندگان، خزندگان و حتی انسان را درگیر می کند و می تواند باعث عفونت استخوان شود، همانطور که در دالی دیده می شود.

آسپرژیلوزیس یک عفونت قارچی است که اغلب در ریه ها ایجاد می شود. این عفونت توسط چندین کپک متعلق به جنس Aspergillus ایجاد می شود. قارچ اغلب هوای اطراف را استنشاق کرده و وارد ریه ها می شود، اما بیشتر افراد را تحت تاثیر قرار نمی دهد. آسپرژیلوزیس معمولا در افراد مبتلا به بیماری های تنفسی مانند آسم، فیبروز کیستیک یا سل دیده می شود. همچنین افرادی که پیوند مغز استخوان یا اندام انجام داده اند و افرادی که اثر سرکوب کننده سیستم ایمنی به دلیل داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها و برخی داروهای سرطان دارند بیشتر در معرض ابتلا به آسپرژیلوزیس هستند. این قارچ به ندرت پوست را درگیر می کند.

آسپرژیلوزیس در انسان، پرندگان و سایر حیوانات رخ می دهد. آسپرژیلوزیس حاد در افرادی با سیستم ایمنی بسیار ضعیف مانند افرادی که پیوند مغز استخوان دارند رخ می دهد. عفونت های مزمن بدن انسان می تواند عوارض شدیدتری در افراد مبتلا به بیماری های تنفسی زمینه ای مانند آسم، فیبروز کیستیک، سارکوئیدوز، سل یا بیماری انسدادی مزمن ریه ایجاد کند. آسپرژیلوزیس معمولاً به صورت آسپرژیلوز مزمن ریوی (CPA)، آسپرژیلوما یا آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک (ABPA) رخ می دهد.

این کشف همچنین می تواند به کشف رازهای منقرض شده آناتومی تنفسی این حیوانات کمک کند.

وودراف توضیح می‌دهد: «این عفونت فسیلی در دالی نه تنها به ما کمک می‌کند تا تاریخچه تکاملی بیماری‌های تنفسی در گذشته را ردیابی کنیم، بلکه به ما درک بهتری از انواع بیماری‌هایی که دایناسورها به آن حساس بودند، می‌دهد. همچنین امروز پس از میلیون‌ها سال، دالی را زنده‌تر و شناخته شده‌تر می‌کند.

پروفسور یوان ولف، دستیار پژوهشی در این مطالعه گفت: «این یک دایناسور خارق‌العاده و به وضوح بیمار است. ما همیشه فکر می کردیم دایناسورها بزرگ و سرسخت هستند، اما آنها هم بیمار بودند. آنها مانند پرندگان امروزی به بیماری های تنفسی مبتلا شدند و در برخی موارد حتی ممکن است به عفونت های کشنده و ویرانگر مبتلا شوند.

اگر فرضیه دانشمندان درست باشد و «دالی» به عفونت تنفسی مشابه آسپرژیلوزیس مبتلا باشد، این حیوان زجر زیادی کشیده است. دالی ممکن است از کاهش وزن، سرفه، تب و مشکلات تنفسی در نتیجه عفونت رنج می برد. چنین عفونت هایی می تواند برای پرندگان مدرن کشنده باشد و همچنین ممکن است مرگ زودهنگام این دایناسورهای ظاهراً جوان را توضیح دهد.

یوان ولف گفت: “ما باید به گسترش دانش خود در مورد بیماری باستانی ادامه دهیم.” اگر به اندازه کافی دقیق نگاه کنیم، ممکن است شروع به یادگیری بیشتر در مورد تکامل ایمنی و بیماری های عفونی کنیم.

زمانی که ما بین رشته های مختلف از جمله دامپزشکی، آناتومی، دیرینه شناسی، دیرینه شناسی و رادیولوژی کار می کنیم، می توانیم تصویر کامل تری از بیماری های باستانی به دست آوریم.